2- 1η συνάντηση

στα 25μου, πάντα Θεού απόντος,

έχω φτάσει στον πάτο.

έχω δοκιμάσει-ψάξει τα πάντα,

τίποτα δεν μου δίνει χαρά 

και πρέπει να πάρω σοβαρές αποφασεις,

τι θα κάνω με την ζωή μου

κι αν πρόκειται να την συνεχίσω.

 

σκέφτομαι να πάω να βρω μια σπηλιά,

και τελείως απομονωμένος,

να αποφασίσω σχετικά,

-αλλά πού;

 

ένας γνωστός μου βουδιστής μοναχός,

έχοντας μόλις γυρίσει απο μια επίσκεψη στο Άγιον Όρος,

μου το προτείνει

(ναι, βουδιστής!).

 

του λέω, 

"τι να πάω να κάνω εκεί;

εκεί είναι όλοι παπάδες και καλόγεροι..."

απαντά:

"..έχει και σπηλιές και φωτισμένους ανθρώπους"

 

λες; και άραγε, γιατί το αποκαλούν "Άγιο;"

σίγουρα έχει ωραία φύση έχω ακούσει,

δεν χάνω και τίποτα, θα πάω...

 

κάτι  διαφορετικό με έχει πλέον αγγίξει,

κάτι που δεν μπορώ να το εξηγήσω

έχει αρχίζει να με επηρεάζει

και ...κάτι άλλο έχει σταματήσει να με ..."πειράζει"...

Ουρανούπολη, βράδυ, και σκέψεις,

όνομα και αυτό αναρωτιέμαι,

το βράδυ πριν μπω την επομένη στην όντως Πόλη Του Ουρανού,

πώς θα μπω στο ΑΓΙΟ όρος εγώ ο ...βρωμύλος;

 

έχω να προσευχηθώ απο πιτσιρίκος,

δεν ξέρω και προσευχές,

αλλά αυτό το "κάτι" από ...πάνω είναι ...έντονο,

θυμάμαι το μόνο Χριστιανικό βιβλίο πού έτυχε νάχω διαβάσει,

"οι περιπέτειες ενός προσκυνητή",

τι μουρμούραγε εκείνος;

ναι, το θυμήθηκα,

Κύριε Ιησού Χριστέ, ελέησον με, τον αμαρτωλό,

αυτό,

θα αγρυπνήσω, επαναλαμβάνοντας αυτά τα λόγια συνεχώς,

σε κάθε βήμα και μια λέξη της ευχής

πέρα-δώθε στην παραλία, όλο το βράδυ,

και Χριστέ μου αν υπάρχεις,

Εσύ θα οδηγήσεις τα βήματά μου.

είχα ακούσει από τους άλλους προσκυνητές,

πως θα πηγαίνανε να δούνε κάποιον Παΐσιο,

τι όνομα και αυτό;

πάει ίσια μάλλον, σε αυτόν θα πάω.

 

 

 

φθάνω στο κελλάκι του.

με βλέπει και η πρώτη-πρώτη του ερώτηση είναι 

"γονείς έχεις;"

θύμωσα λίγο μέσα μου,

τι με ρωτάει; 

και για να με ρωτάει, σίγουρα κάπως το ξέρει,

κι αφού το ξέρει, γιατί με ρωτάει;

ορθό-κοφτό όχι η απάντησή μου...

 

και το θαύμα ξεκινάει:

"γονείς είχες,

γονείς έχασες,

γονείς έψαχνες,

και Γονείς βρήκες.

και Τι Γονείς,

Ουράνιους Βασιλείς! 

τον Χριστό και την Παναγία,

μείνε κοντά Τους,

και μην ανησυχείς για τίποτα!" 

σαν να σκίστηκε ο ουρανός και να μου έδειξε 

με ένα έντονο, έξω από αυτόν εδώ τον κόσμο, Φως,

ό,τι πολεμούσα κι αρνιόμουν να δω ο τυφλός τόσα και τόσα χρόνια

 

σαν να με κτύπησε νεράιδα με μαγικό ραβδάκι,

κι όλα τα εντός μου,  σπασμένα διαλυμένα κομμάτια παζλ,

μπήκανε στην θέση τους

"ο Θεός είναι σαν τον ψαρά", συνέχισε,

"εσένα σού έβαλε ένα πικρό δόλωμα,

παίρνοντας τους γονείς σου,

αλλά να, είναι αυτό που σε οδήγησε τώρα σε Αυτόν,

αυτή η αναζήτησή σου

και να ξέρεις, πως είναι Δίκαιος ο Θεός,

εσένα σου χρωστάει την Θεία Χάρη".

δεν ήξερα τότε ακριβώς,

τι σημαίνει αυτή η άγνωστη λέξη, Χάρις,

αλλά ήξερα, γιατί τόνιωθα στα κατάβαθά μου πως,

μου χάρισε ο Άγιος εκείνη την στιγμή,

κάτι πολύ πολύ σπουδαίο,

μου χάρισε την Ορθόδοξη αληθινή πίστη!