11- φως φύσεως Όρους

είπα να απαλύνω λίγο,
το κάπως πιο βαρύ προηγούμενο κλίμα,
και να σας καληνυκτήσω με 2 αγαπημένες εικόνες.

πολύ πριν το βαθύ μυστικιστικό και πνευματικό μανδύα του Αγίου Όρους,
το πρώτο πράγμα που με συγκίνησε,  ήταν η φύση του.
σας είχα πει κάποτε στην αρχή πως στα νιάτα μου τίποτα δεν μ' ευχαριστούσε;
δεν ήταν και πολύ αλήθεια, κυνηγούσα βουνά, δάση, παραλίες, θάλασσες και φαράγγια,
ο κόσμος είναι τόσο μα τόσο όμορφος,
και η Ελλάδα μας είναι τόσο μα τόσο όμορφη, μαγική και μοναδική,
εκεί ήταν η χαρά μου,
αλλά τίποτα δεν μπορεί να συγκριθεί με....

σκεφτείτε λίγο,
ό, τι πιο πολύ πολύτιμο είχε ποτέ να δώσει η ανθρωπότητα,
το έχει ήδη δώσει με την Παναγία,
και το Όρος δεν το ...λένε,
είναι,

το Περιβόλι της Παναγίας.





λοιπόν,
και οι 2 εικόνες έχουν να κάνουν με νύχτα με πανσέληνο

(αλλά αμάν και αυτές χωρίς φεγγάρι, έχετε δει ποτέ τον γαλαξία μας,
και τον ουρανό νάχει πάρει φωτιά απ τ΄αστέρια;)

η μία είναι σε δάσος με ομίχλη,
αλλά η ομίχλη είναι τόσο πυκνή,
που και μέρα νάταν, στο μισό μέτρο δεν θάβλεπες,
και είναι βράδυ, αλλά...
το γεμάτο φεγγάρι είναι σε μια τέτοια γωνία,
που όλοι οι υδρατμοί της ομίχλης φωτίζονται και φωτίζουν,
όλη η ομίχλη φώτιζε,
σαν να ...περπάταγες σε πυκνό φως ήταν...


η άλλη ήταν στην κορφή, άνοιξη αρχές,
αλλά τα χιόνια δεν έχουν λιώσει ακόμα,
φανταστείτε, το μικρό τότε, εκκλησάκι που υπήρχε στην κορφή,
δεν ...υπήρχε, ήταν όλο καλυμένο από χιόνι-πάγο,
και το φεγγάρι, τόσο κοντά τόσο μεγάλο,
καθρέφτιζε στο χιόνι,
και η νύχτα έμοιαζε με μέρα...