25- πρώτο βράδυ στο Άγιον Όρος! (3)

{ το Άγιον Όρος έχει 20 Μοναστήρια,

είναι αυτά τα κάστρα που έχουν τοίχο-φρούριο γύρω-γύρω,

και η είσοδος είναι απο μια πόρτα που κλειδώνει όταν νυχτώνει,

και σ αυτόν τον τοίχο κρύβονται τα  δωμάτια,

ενώ όλο το κτίριο περικυκλώνει με μεγάλη αυλή,

τον κεντρικό Ναό

 

και σύμφωνα με τους νόμους του Όρους,

ούτε επιτρέπεται να χτιστεί άλλο 21ο,

αλλά κι αν κάποιο κινδυνέψει απο λειψανδρία,

οφείλουν τα άλλα να το επανδρώσουν 

και να παραμείνουν πάντα 20

 

πολλά απο αυτά βρίσκονται κοντά ή και δίπλα στην ακτή της θάλλασας,

ήρεμα, περήφανα, σαν καράβια σε γαλήνης λιμάνι,

κι άλλα να τα κρύβει το δάσος το πυκνό,

σαν στο χώμα ριζωμένα-φυτρωμένα

 

στο καθένα, οι μοναχοί είναι πολλοί,

και οι ακολουθίες στην Εκκλησία είναι μακρυές,

με ολονύχτιες αγρυπνίες συχνές

 

 

αλλά εκτός απο τα Μοναστήρια,

υπάρχουν και τα κελλιά,

αυτά είναι λογιώ-λογιώ,

μπορεί απο μια τρύπα σε μια γκρεμιά,

νάχει κι αν μόνο μια λαμαρίνα για στέγη, και τίποτα άλλο

μέχρι κάτι παλατάκια που αστράφτουν σαν μοναστηράκια,

καμιά 500αριά τέτοια "σπίτια",

διάσπαρτα σε όλη την χερσόνησο του Άθωνα,

και το κάθε ένα απο αυτά έχει υποχρεωτικά μέσα στο σπίτι 

κι ένα δωμάτιο, που όμως δεν είναι δωμάτιο,

αλλά μια μικρή εκκλησία

σ' αυτά μένουν απο ένας μόνος του, 

μέχρι και μια συνοδεία, απο δυο-τρείς μέχρι 10-12

ή και κάποια λίγα κι απο πολύ περισσότερους

και οι Πατέρες που ζούνε σε όλα τα κελιά,

είναι στο σύνολό τους σχεδόν διπλάσιοι απ αυτούς που ζούνε στα μοναστήρια,

αν και, την ...πολιτιακή ...εξουσία την κάνουν τα 20 μοναστήρια,

ενώ το κάθε κελλί ανήκει, υπάγεται, σε κάποιο μοναστήρι

 

κουμάντο κάνει και στα μοναστήρια και στα κελλία,

αλλά και τις σκήτες (άλλο κεφάλαιο αυτό)

ένας, αυτός που έχει αποκτήσει πείρα

ο Ηγούμενος στα μοναστήρια

και ο Γέροντας στα κελιά }

..................... συνεχίζουμε λοιπόν να περπατάμε με τον γέροντα και τ ΄άλογο,

και παίρνουμε μια διακλάδωση που οδηγεί μπροστά στο κελλί,

βγάζει την σακούλα απ τ' άλογο, το δένει σ ένα δέντρο,

μου δίνει την σακούλα να την κρατάω

την παίρνω και κοιτάω, μπύρες, ...μπύρες???  ...μπύρες! (*)

 

ανοίγει την πόρτα και μου λέει , πάμε,

πρώτος αυτός, πάντα γοργός,

ο χώρος ο εσωτερικός λίγο σκοτεινός,

αλλά στ αριστερά μου, φωτίζει καντήλι με Εικόνα Παναγιάς μεγάλη...

στο βάθος που πηγαίνει, τον ακολουθώ,

μια κουζίνα μεγάλη, τακτοποιημένη,

σε μια μεριά του τοίχου, η μασίνα, 

φούρνος, μάτια για τηγάνι και βραστήρα, και σόμπα όλα σ ένα,

είπαμε, πίσω στον χρόνο κανονικά, χωρίς ρεύμα,

κι όλα ευλογημένα,

στο κέντρο ένα μεγάλο τραπέζι μακρόστενο,

κάτσε, μου λέει και φέρνει 2 ποτήρια...

δεν θυμάμαι πια και καλά τι ρώταγε,

τα κλασικά, απο που, και πως η δουλειά,

τι σχολή, τα οικογενειακά,

δεν είχα τίποτα να κρύψω, 

απάνταγα χαμένος.......

 

θα σας απογοητέψω,

αλλά το 1ο μου βράδυ δεν το θεωρούσα αυτό,

αλλά το επόμενο, και θα εξηγήσω το γιατί 

και το συγκλονιστικό δεν ήταν το βράδυ,

αλλά το κλαυτερό πάθημά μου στην 1η μέρα στο Όρος,

ανάμεσα στα 2 πρώτα βράδυα

.......έχω αρχίσει να διαλύομαι,

είμαι νηστικός, άυπνος, 

ταλαιπωρημένος απο πολύωρο ταξίδι κι ...αγρυπνία,

οι μπύρες, αν και ξεδιψαστικές, με αποτελειώνουν,

ο γέροντας σηκώνεται και λέει έλα,

εδώ, η τουαλέτα, εδώ το δωμάτιό σου,

πήγαινε να κοιμηθείς, κι όταν ξυπνήσεις, τα λέμε,

κι εξαφανίζεται,

μπαίνω στο δωμάτιο, ένα κρεβάτι στο βάθος,

γυρνάω, κλειδώνω την πόρτα (τα κουσούρια ο ηλίθιος) 

πέφτω στο κρεβάτι,

και λιποθυμάω,

το πρώτο βράδυ κοιμήθηκα 15 ώρες συνεχώς,

μέχρι ν ανοίξω βλέφαρο την επομένη,

και να ζήσω το θαύμα της πρώτης μέρας,

στο Περιβόλι της Παναγίας

 

 

(*) μετά από κάποια χρόνια ο γέροντας μου είπε,

πως ήταν η πρώτη και τελευταία φορά πούφερε μπύρες στο κελί,

αλλά είχε ακούσει απο πριν στο μαγαζί με τα κεριά ότι ήμουν ναυτικός,

και λέει τι να τον κεράσω, ναυτικός είπε ότι είναι, μπύρες θα πίνει.... 

 

δεν είναι μόνο ο Θεός Καλός Ψαράς αλλά και οι κοντινοί Του.