42- μοναστήρια Αγίου Όρους (3)

κάποια στιγμή, ενώ το τείχος του Βερολίνου δεν είχε καν πέσει ακόμα,

ο άγιος Παΐσιος μου είπε:

"...όπου νάναι, θα πέσει ο κομμουνισμός στην Ρωσία,

δεν μπορεί να τ' αφήσει ο Καλός Θεός για πάνω από 70 χρόνια να υπάρξει,

και μπορώ να σου εξηγήσω και το γιατί: 

αυτή την στιγμή, οι μόνοι που γνωρίζουν την Ορθοδοξία στην Ρωσία, 

είναι οι μεγάλοι σε ηλικία παππούδες, δεν μπορεί να το αφήσει αυτό ο Θεός, 

γιατί όταν θα φύγουν και αυτοί, θα χαθεί η Εκκλησία στην Ρωσία..."!

ήταν κάποιος αγιορείτης ιερομόναχος που είχε επισκεφτεί την Ρωσία στα μαύρα χρόνια,

του ζήτησαν λοιπόν να παραβρεθεί σε Θεία Λειτουργία που θα γινόταν,

κυριολεκτικά σε κατακόμβη και είχε να να λέει την εξής φοβερή και συγκινητική εμπειρία: 

 

"ήταν 2 ιερείς, ο ένας τελούσε την ακολουθία της Θείας Λειτουργίας,

και ο άλλος, με πετραχείλι, εξομολογούσε τον πολύ κόσμο που βρισκόταν στην κατακόμβη,

η ώρα περνούσε, η Λειτουργία κόντευε να τελειώσει, 

και βλέποντας ο παπάς ότι δεν προλάβαινε να τους εξομολογήσει όλους,

τους ζήτησε να γονατίσουν, να ακουμπήσουν ο καθένας την πλάτη του μπροστινού,

και σηκώνοντας απο πάνω τους το πετραχείλι, τους διάβασε την συγχωρετική ευχή,

και καθώς σηκωθήκανε να πάνε στην ουρά να μεταλάβουν, διέκρινα κάτω στο πάτωμα,

στο λιγοστό φως από τα λιγοστά κεριά, 

κάτι να λαμπυρίζει, και βλέποντάς με ο ιερέας να αναρωτιέμαι,

με φώναξε κοντά του και μου εξήγησε: "αυτά που βλέπεις να γυαλίζουν,

είναι τα δάκρυα του πιστού λαού της Ρωσίας 

που πέσανε καθώς τους διάβαζα την ευχή""!

 

ίσως επειδή υπέφεραν πολύ, πρόσεξα πως στο Ρουμάνικο Μοναστήρι όταν πήγα,

μέσ' την φτώχεια κυριολεκτικά, επί εποχής ακόμα Τσαουσέσκου,

οι μοναχοί εκεί είχαν πολύ περισσότερη ευσέβεια κι ευλάβεια, την ώρα των ακολουθιών.

 

εξωτερικά το Ρουμάνικο, μοιάζει ακριβώς με κοινοβιακό μοναστήρι,

με τον τοίχο-φρούριο κλπ, αλλά είναι "σκήτη", δηλαδή δεν είναι αυτεξούσιο, 

αλλά ανήκουν οι σκήτες σε κάποια μονή.

υπάρχει κι άλλο είδους σκήτη, που δεν μοιάζει με μοναστήρι, 

αλλά με ...μικρό "χωριό", με πολλά κελλιά κοντά-κοντά,

και μια μεγάλη Εκκλησία στο κέντρο του "χωριού"

τέτοιο είναι της Αγίας Άννας, που έχει και Άγιο Λειψανό Της,

το οποίο και όταν κάποτε κατέβαινα από την κορφή,

ευωδίαζε τόσο έντονα και τόσο πολύ,

πού όλος ο Άθως είχε πλημμυρίσει κυριολεκτικά με την ευωδία του Παραδείσου!