ό,τι κι ό,τι κι αν φοβόμαστε,
τα μικρόβια, μην αρρωστήσω, μην χτυπήσω,
μην πονέσω, μην πάθει κάτι κάποιος...
όλες οι φοβίες είναι αντανάκλαση ενός και μόνον Φόβου,
ο φόβος του θανάτου
και ρωτώ,
είμαστε πράγματι Χριστιανοί;
όταν λέμε Χριστός ανέστη, το πιστεύουμε,
το νιώθουμε, το αντιλαμβανόμαστε;
καταλαβαίνουμε πως ΔΕΝ υπάρχει πια ο θάνατος;
νομίζω πως ένας αληθινός Χριστιανός,
δεν φοβάται τίποτα,
γιατί δεν φοβάται τον θάνατο,
και το αντίθετο της αγάπης δεν είναι το μίσος,
αλλά ο φόβος,
κι έχοντας πιστέψει στην αγάπη του Θεού,
έχεις διώξει και τον φόβο
η μόνη έγνοια και η μόνη ανησυχία πρέπει να είναι
τι λόγο θα δώσουμε στον Λόγο,
όταν έρθει εκείνη η στιγμή της κρίσης.
οι μεγαλύτεροι πολεμιστές,
είναι αυτοί που δεν φοβούνται τον θάνατο,
και άρα, οι μεγαλύτεροι πολεμιστές,
είναι οι πραγματικοί Χριστιανοί.
τέλος (και χωρίς ...τέλος),
είναι και αυτή η λεξούλα,
που εμπεριέχει και άρα προϋποθέτει την ύπαρξη της πίστης,
εμπιστοσύνη,
αυτό ζητά ο Κύριός μας,
να αφεθούμε με εμπιστοσύνη,
και ό,τι είναι ναρθεί,
προς καλό θα έρθει,
δόξα τω Θεώ!
... οι πραγματικοι χριστιανοί...
ΑπάντησηΔιαγραφήαυτό το... "πραγματικοί"
όσο το μελετάω μού φαίνεται... κάπως δυσκολοχώνευτο...
κάπως...
...σε αντιδιαστολή με αυτούς που νομίζουν πως είναι χριστιανοί,
Διαγραφήαλλά δεν γνωρίζουν την Ορθή δόξα
ή, κι ακόμα χειρότερα,
σε αντιδιαστολή με αυτούς που ισχυρίζονται πως είναι χριστιανοί,
αλλά πολεμούν τον Χριστό
... εννοούσα, πως... δεν με βλέπω και πολύ μέσα στο... "πραγματικοί",
Διαγραφήως προς τα έργα μου
(στα λόγια το παλεύω... καλύτερα )