48- Γέροντες (1)

όχι, δεν σκοπεύω να μιλήσω για ...μεγάλους φωτισμένους Πατέρες.

η Ελλάδα έχει πολλά μεγάλα κεφάλια-κεφάλαια, διανοούμενους καθηγητές, 

που μπορούν να αναλύσουν υψηλές δογματικές καταστάσεις,

ψάξτε αν θέλετε για παράδειγμα τον πατέρα Νικόλαο Λουδοβίκο στο γιουτουμπ,

πριν γίνει ιερέας, σπούδασε κι έχει πτυχία φιλοσοφίας, ψυχολογίας, παιδαγωγικής

και θεολογίας, και διδάσκει ακόμα και δογματική Θεολογία και στο Καίμπριτζ της Αγγλίας!

 

όχι, αντίθετα θέλω να μιλήσω για πιο ...άσημους Πατέρες που γνώρισα στο Όρος,

που όμως κατόρθωσαν να με συγκινήσουν, 

ακριβώς με την απλότητα και την ταπείνωση και την παιδικότητα που είχαν,

σαν τον πάτερ Στέφανο από τα Καρούλια που ήδη περίεγραψα.

πολλοί απο αυτούς τους "μικρούς" Πατέρες, κάποιοι τούς θεωρούσαν,

όπως και τους δια Χριστόν σαλούς, ως ...παραπαίοντες μοναχούς,

όμως ο Άγιος Παΐσιος, τούς είχε σε εκτίμηση. 

 

 

ο γέροντας Χ. ήταν στην ζωή του πριν έρθει να καλογερέψει ...επαγγελματίας ζητιάνος!

είχε περπατήσει απ' άκρη σ΄άκρη όλη την Ελλάδα 8 φορές!

και στο Όρος συνέχισε το ...ίδιο εργόχειρο.

ξάπλωνε φαρδύς-πλατύς κοντά στο λεωφορείο στις Καρυές 

λίγο πριν αυτό φτάσει με τους προσκυνητές, 

κι άπλωνε το χέρι του για ...ελεημοσύνη.

σίγουρα δεν έδειχνε ...καλή εικόνα για τον μοναχισμό, 

και πολλές φορές τον έδιωχναν, οπότε με μικρό παράπονο μονολογούσε,

"ωχ, πάλι θα μ΄αφήσουν νηστικό τα κορδόνια", 

όπου κορδόνια έλεγε τους αστυνομικούς,

καθώς στα πιο παλιά δικά του χρόνια

 αυτοί φορούσαν στον ώμο κάτι σειρήτια σαν ...κορδόνια.

 

είχε μια αφέλεια στην σκέψη, εύκολα του κάνανε "πλάκες" και τα πίστευε,

αλλά στα μάτια μου φάνταζε σαν "Θεού νήπιο"!

όταν στην Ελλάδα ήρθε η διχόνοια (καταραμένο ελάττωμά μας) 

ανάμεσα σ' αριστερούς και δεξιούς,

μου είπε μια φορά πως, (πριν ακόμα καλογερέψει)

πεφτοντας σε ένα μπουλούκι που τον ρώτησε τι ψηφίζει,

μην έχοντας ιδέα και στην τύχη απάντησε "δεξιά", τον δείρανε αρκετά,

οπότε σε κάποια άλλη πάλι περίπτωση σκέφτηκε:

"τι είπα την προηγούμενη φορά και τις έφαγα; ε, να πω τώρα, αριστερά"

αλλά πάλι άτυχος και πάλι τις έφαγε,

οπότε αποφάσισε να απαντά εις το εξής αν του ξανασυνέβαινε,

"βαράτε, και μην ...ρωτάτε"!!

δεν είχε ούτε ίχνος πονηρίας ή κακίας στην ψυχή του,

και δεν έχω καμιά αμφιβολία  πως βρήκε επιτέλους 

αυτό που επιθυμούσε όλη του την ζωή,

να βρεθεί κοντά στον Μέγα Ελεήμονα!