51- Γέροντες (3)

μιλώντας λίγο για πιο ...κοσμικά, υπάρχουν τρεις γεύσεις προϊόντων Αγίου Όρους,

που έχουν καρφωθεί στα εγκεφαλικά μου κύτταρα για πάντα,

μια απλή μαρουλοσαλάτα(!), μαζί με άνηθο και φρέσκα κρεμμυδάκια,

αλλά φτιαγμένη άμεσα, της στιγμής, από το Περιβόλι, 

ένα βαζάκι μανιτάρια τουρσί

και... το κρασί του πάτερ Ν., 

μα τι κρασί!

θέλει πολύ προσοχή πώς κρίνουμε,

αφ' ενός, δεν γνωρίζουμε τι αγώνα κάνει κάποιος εσωτερικά,

για να καθαρίσει από κάποιο πάθος,

έπειτα, οι έχοντες γνώση των πτώσεών τους, είναι πάντα ταπεινοί

και το κυριότερο,  ο φαρισσαίος που βλέπει πως δεν βρίσκεται στην ίδια θέση,

ξεχνά κι αγνοεί πως αν τον αφήσει η Θεία Χάρις,

θα βρεθεί σε πολύ χειρότερα στάδια.

 

κάποια μέρα που βρισκόμουν με τον γέροντά μου,

τον επισκέφτηκαν κάποιοι "επίσημοι", 

με κοστούμι και γραβάτα και μεγάλα πορτοφόλια.

ο γέροντας για να τους περιποιηθεί,

μού είπε να τους οδηγήσω στο κελλί κοντά που ζούσε ο π. Ν. με δυο κανάτες,

για να προσκυνήσουν και σε εκείνου του κελλιού την εκκλησία

αλλά και να μας έδινε απο το κρασί το φοβερό που έφτιαχνε σε συνδυασμό 

με μια ποικιλία σταφυλιών που αντέχει στα κρύα του Όρους, το τζωρτζίδικο,

και που του έδινε την καταπληκτική γεύση, 

και που το τιμούσε και ο παραγωγός μοναχός, λιγάκι ...υπέρ του δέοντος.

χαρά ο καλόγερος, μεγάλος σε ηλικία, για την επίσκεψη,

να τους δείξει το κελλί και την εκκλησία,

μας έδωσε από το κρασί του και εκεί που φεύγαμε,

μην ξέροντας πώς αλλιώς να μας χαροποιήσει, λέει ξαφνικά:

"α, να σας δείξω και τον γέροντά μου".

μπαίνει σε ένα μικρό δωματιάκι, και βγαίνει...

με την κάρα του κεκοιμημένου προ πολλού γέροντά του,

καταφιλώντας την με αγάπη και δάκρυα και λέγοντας

"αυτός είναι ο γέροντάς μου"!

οι κακόμοιροι οι "επίσημοι" 

που δεν γνώριζαν την Ορθόδοξη λατρεία των Αγίων Λειψάνων,

οπισθοχώρησαν έντρομοι αλλάζοντας κάποια χρώματα στα πρόσωπά τους.

αργότερα αναρωτιόμουν αν ο γέροντάς μου προ-γνώριζε για το σκηνικό,

κι επίτηδες είχε ζητήσει να τους συνοδεύσω στο κελλί. 

 

μπορεί μερικοί να κρίνανε αυστηρά τον γέροντα Ν.

αλλά είχε αρετές, ήταν αγαθός και καλοσυνάτος,

χωρίς ούτε μια κακή κουβέντα για κανέναν

και μου έχει λείψει πολύ περισσότερο ο ίδιος και η αγάπη του,

παρά το ευλογημένο του κρασί.

 

 

 

δεν βρήκα φωτό του π.Ν.

αλλά βρήκα άλλη που μου θυμίζει την γλύκα του: