69- Καλιάγρα

άντε, να χαμογελάσουμε και λίγο ευχάριστα,

με την τωρινή ανάρτηση,

αν και το ζεστό καρδιακό χαμόγελο,

κάνει και πιο πολύ καλό:

 

"απαραίτητος πρόλογος:

διορθώστε με παρακαλώ, αφού δεν είμαι επιστήμων, 

και μπορεί να κάνω κάποια λάθη, αλλά ως γνωστόν,

το κλίμα ήταν μέχρι πριν λίγα χρόνια,

απόλυτα σταθερό και καθόλου ευμετάβλητο,

δηλαδή, είχαμε διαφορές στις εποχές, 

αλλά ουδέποτε είχαμε στην ιστορία της γης,

μεγάλους καύσωνες, ξηρασίες, παγετώνες, πλημμύρες, θεο-μηνίες,

κι όλα τούτα τα εντελώς καινούργια και πρωτάκουστα, 

επειδή μάλλον δεν καταλάβαμε καλά την εντολή "αυξάνεσθε και πληθύνεσθε",

σίγουρα κάτι άλλο θα εννοούσε πιο πνευματικό και μόνο,

κι απο σχεδόν 7δις, πήγαμε οι αθεόφοβοι στα 8δις ανθρώποι,

είναι και που καίμε τα δάση για να σωθούμε  

αναγκαστικά όμως, για να βάλουμε τις σωτήριες ανεμογεννήτριες κλπ,

και καθόλου δεν φταίει η πλεονεξία, 

ο εγωισμός και η συνολική μας αμαρτία,

απόδειξη επαναλαμβάνω, 

πως ποτέ δεν είχαμε ξανά τέτοιους καύσωνες,

χμ, με εξαίρεση μόνο μια χρονιά, το 1987,

ναι, ο καύσωνας του 1987 είχε χτυπήσει τη χώρα μας από τις 20 έως 31 Ιουλίου

και είχε αφήσει πίσω του 1.300 νεκρούς στην περιοχή της Αθήνας, 

γεγονός που τον κατατάσσει ως τον φονικότερο που έχει πλήξει ποτέ την Ελλάδα,

αλλά είπαμε, ήταν μια μοναδική εξαίρεση".

έτυχε λοιπόν να βρίσκομαι στο Όρος,

ακριβώς εκείνη την περίοδο, 

και μάλιστα στην περιοχή Μυλοπόταμο,

τον "αρσανά", δηλαδή το λιμάνι, της Κουτλουμουσίου, 

δίπλα ακριβώς στην Καλιάγρα,

που είναι μια πάρα πολύ όμορφη παραλία,

 

αχ, το Όρος έχει τόσο μαγικές και παρθένες παραλίες,

πεντακάθαρα γαλαζοπράσινα νερά, 

και με ότι ποικιλία μπορεί να ήθελε κανείς,

αμμουδιά, βότσαλα, βράχια, πλάκες, μικρογκρέμια για μακροβούτια, κλπ.

αλλά οι μοναχοί, αρνούμενοι τις απολαύσεις της ζωής,

με στόχο να αποκτήσουν την κατ΄εξοχήν απόλαυση,

και μόνη επιζητούμενη απόλαυση, 

την αίσθηση της συνεχούς παρουσίας του Θεού,

δεν κάνουν μπάνιο στις θάλασσες,

...με εξαίρεση, εκείνη την χρονιά του '87,

όπου κατέβηκαν κάποιοι λίγοι μοναχοί από τις Καρυές στην Καλιάγρα,

και βούτηξαν, με τα ράσα βεβαίως,

κυρίως γεροντάκια, που όλα γίναν χαρούμενα σαν μικρά παιδάκια,

θέαμα μοναδικό και πραγματικά ευχάριστο,

ενώ ο Γέροντας έδωσε κυριολεκτικό ρεσιτάλ στις βουτιές,

πηδώντας από την προβλήτα, κολυμπώντας,

ανεβαίνοντας και ξαναβουτώντας, ξανά και ξανά, 

και το να βλέπεις μοναχούς με ράσα να κολυμπάνε και να γελάνε, 

τόσο σπάνια εξαίρεση στις συνήθειές τους,

δημιουργούσε ένα απίστευτο σκηνικό, 

σαν από τελείως σουρεαλιστική ταινία...

 

 

 

και μικρή πληροφορία, για όσους ίσως δεν το γνώριζαν:

οι πύργοι  στο Όρος, όπως και ο Μυλοπόταμος της Κουτλουμουσίου,

βρίσκονται όλοι σε τέτοια θέση, 

που όλοι μεταξύ τους βλέπονται, 

ο καθένας προς τον επόμενο και τον προηγούμενο,

κι αποτελούσαν έτσι την επικοινωνία μεταξύ των μοναστηριών,

αφού με καπνούς προειδοποιούσαν τον ερχομό,

του τότε μεγάλου κινδύνου, των πειρατών,

προκειμένου να κλειδωθούν στα κάστρα-μοναστήρια και να προστατευτούν, 

πάντα και με την βοήθεια της  αδιαλείπτου προσευχής.