84- ενέργειες και εν έργω

η σχέση μου με τον Θεό καθορίζει τις σχέσεις μου με τους ανθρώπους,

κι αντιστρόφως, το πώς βλέπω τους συνανθρώπους μου, 

καθορίζει την σχέση μου με τον Θεό

και αλί και τρισαλί μου του τρισαθλίου,

αυτό που εγώ βλέπω είναι ...πολλά εγώ,

εγώ είμαι πιο έξυπνος, εγώ πιο σοφός,

εγώ πιο ωραίος, εγώ πιο δυνατός,

εγώ είμαι ...πιο Χριστιανός (!),

εγώ αυτά τα ξέρω, εγώ έχω να σας πω,

και τελειωμό δεν έχει, λερναία ύδρα κανονική,

κι εκεί που νομίζεις να,

"εγώ τα κατάφερα κι έδωσα μια σφαλιάρα σε ένα εγώ"

άλλα τρία εγώ σηκώσανε μονομιάς κεφάλι...

οπότε;

στα μαθήματα του πνευματικού ...νηπιαγωγείου μαθαίνουμε πως,

μια πτώση, ας πούμε "έκλεψα ένα μήλο",

μέχρι να συντελεστεί αυτή η πράξη,

έχουν ήδη προηγηθεί κάποιες άλλες ...ενέργειες:

 

1. το ακοίμητο λιοντάρι που ψάχνει συνεχώς ποιόν να καταπιεί,

βρίσκεται αδιάκοπα να ψιθυρίζει στο μυαλό μας τους λογισμούς-δολώματα,

αυτή είναι όλη κι όλη η δουλειά του, 

όλοι συνεχώς το ζούμε,

είτε το συνειδητοποιούμε είτε όχι,

ακόμα και ο Χριστός το πέρασε αυτό,

όμως ακόμα δεν έχουμε πέσει σε αμαρτία.

2. κι εδώ αρχίζει η πτώση, 

όταν αρχίζω να "συνομιλώ" με τους λογισμούς, μου λέει πχ. 

 "κοίτα τι ωραίο μήλο; δεν είναι νόστιμο; δεν πεινάς; 

δεν είναι δα και μεγάλη αμαρτία, άνθρωπος είσαι, στην φύση σου είναι..."

και αρχίζω να ΤΟ σκέφτομαι και να το διαλογίζομαι

 "...δεν έχει κι άδικο, δείχνει πράγματι πολύ νόστιμο, κι έχω μια πείνααα..."

ε, αυτή η συν-ομιλία λοιπόν είναι η αρχή της πτώσης, της αμαρτίας,

εδώ πλέον ήδη χρειάζομαι να εξομολογήσω σε ιερέα τους "λογισμούς".

3. τρίτη ενέργεια,

δεύτερο σκαλοπάτι πτώσης, πιο σοβαρό,

και τελευταίο πριν την ίδια την πράξη,

έχω αποδεχτεί τις προτάσεις του εξαποδώ, 

έχω συμφωνήσει πως "ναι, θα το φάω το μήλο".

 

 

στα μαθήματα του ...δημοτικού πια μαθαίνω πως,

δεν μπορώ Εγώ να πολεμήσω και να τα βγάλω πέρα,

πέφτω συνεχώς επειδή προσπαθώ Εγώ να νικήσω τους πειρασμούς,

πέφτω επειδή είμαι τόσο υπερήφανος,

και άρα,

οφείλω συνεχώς να με παρακολουθώ και να με προσέχω,

ακόμα και στο κάθε τι που σκέφτομαι, 

αυτή είναι η "νήψη του νου σε συνεχή εγρήγορση" 

με την Ευχή του Ιησού να με προστατεύει,

και μόνο η συχνή εξομολόγηση και η συχνή Θεία Κοινωνία,

να με βοηθούν, αν θέλει ο Θεός, 

να φτάσω στην σωτήρια ταπεινότητα,

νήψη και μετάνοια, ένα συνεχές έργο 

 

-δώρα Θεού όλα!