ο χειμώνας στο Άγιον Όρος ξεχωρίζει,
στα βόρεια, σε βουνό, δάσος και υψόμετρο ,
το χιόνι πολύ πιο πυκνό κι άφθονο,
έως κι επικίνδυνο με χιονοθύελλες,
οι κοσμικοί είναι πολύ λιγότεροι,
και η ησυχία πολύ πιο έντονη,
όλα τόσο κάτασπρα και ήρεμα
και με μυρωδιές από φωτιές σε φουλ για θέρμανση,
τζάκι με πατάτες και κρεμμύδια στην στάχτη,
ξυλόσομπες με φρυγανισμένες φέτες ψωμί και κάστανα
και πολύωρες απανωτές αγρυπνίες με Δεσποτικές Εορτές,
Χριστούγεννα, Περιτομή και Θεοφάνεια
και Υπαπαντή λίγο αργότερα...
ναι, ο χειμώνας στο Όρος έχει μια γλύκα,
αλλά είναι διαφορετική η γλύκα του,
δηλαδή όλα τα παραπάνω μπορεί κάποιος ακόμα να τα βρει
και να τα χαρεί σε κάποιο χωριό ψηλά,
σε κάποιο από τα πολλά κι όμορφα χωριουδάκια της Ελλάδας μας,
αλλά Εκεί, νιώθεις το ξεχωριστό,
την Χάρη του Περιβολιού της Παναγίας,
είναι εγγύς ο Θεός και η Προστασία Τους,
νιώθει και ο πιο αμέτοχος την Αγιότητα του τόπου,
σε συνδυασμό με την υπερχιλιόχρονη παρουσία
και Αγίων και απλών μοναχών,
όλοι με ένα κοινό, την πίστη της αμόλυντης Ορθοδοξίας,
αφιερωμένοι όλοι στην συνεχή προσευχή,
ζητούντες ασταμάτητα το Έλεος,
που μπορεί και προφέρεται πλουσιοπάροχα,
από τον Ευεργέτη Πατέρα μας.
και όμως,
αν οι μοναχοί προσπαθούν να μιμηθούν αγγέλους,
κι εμείς στον κόσμο οφείλουμε να μιμηθούμε μοναχούς,
μπορούμε, αν το θελήσουμε, κι εμείς να προσπαθήσουμε
να ζητήσουμε και να βρούμε το ίδιο ακριβώς έλεος,
με την ευχή του Ιησού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου