99- εν ετέρα μορφή

ζητώ συγγνώμη στους λιγοστούς φίλους

που επιμένουν να με διαβάζουν εδώ,

για την αλλαγή στα χρώματα του μπλογκ, 

ξέρω πως δεν είναι εύκολο να ...ξεσυνηθίσεις

έναν ήδη γνωστό συγκεκριμένο εικονικό τρόπο αντίληψης,

αλλά όταν ξεκίνησα εδώ να γράφω,

ήμουν τελείως άσχετος,

οι πολύ κοντινοί μου πάθανε ένα ...σοκ 

που εγώ ο παντελώς άσχετος με τα μίντια

τόλμησα κάτι τέτοιο.

 

κι ακόμα σκεφτόμουν

πως δεν έχω άλλα να γράψω για το Άγιον Όρος,

ίσως και να σταμάταγα κάπου εδώ την γραφή,

οπότε και να το άφηνα στα χρώματα 

που εξ αρχής θα ήθελα να είχα αρχίσει,

κάτι σαν άσπρη κιμωλία σε μαυροπίνακα παλιού σχολείου.

 

η διαδρομή να ήταν κάτι σαν περιγραφή για...

99 δικά μου βήματα προς την Ορθοδοξία,

ελπίζοντας και προσευχόμενος κάποιοι γνωστοί,

ίσως κι άγνωστοι, που δεν έχουν βαδίσει εντός Εκκλησίας,

να παρακινηθούν να κάνουν το ένα βήμα,

το πλέον απαραίτητο, αυτό της εξομολόγησης.

 

αν ήταν βιβλίο, κάπου εδώ θα έπεφτε ο επίλογος,

με μια ανακεφαλαίωση του σκοπού,

όπου επιγραμματικά θα έλεγα τα εξής τρια:

- υπάρχει Θεός

- Πατέρας είναι ο Θεός

- η Ορθοδοξία είναι ο μόνος δρόμος που οδηγεί στον Θεό.

 

_____________________________________________________________

 

 οπότε η αλλαγή στο μπλογκ πια σημαίνει

και μια αλλαγή στις αναρτήσεις,

περισσότερο πλέον σαν σκέψεις και γεγονότα τα καθημερινά,

που με απασχολούν και μου τραβούν την προσοχή,

παρά η περιγραφή της διαδρομής μου στο Περιβόλι της Παναγίας.

και μιας και μιλάω για διαφορετικότητα,

στο Πρωτάτο υπάρχει μια τοιχογραφία του Χριστού,

"ο Ιησούς ο εν ετέρα μορφή",

βασισμένο στο Ευαγγέλιο, όπου μετά την Ανάσταση,

πλησιάζει ο Ιησούς δυο μαθητές που περπάταγαν φοβισμένοι

από τα γεγονότα των Παθών του Κυρίου,

και δεν Τον αναγνωρίζουν αρχικά,

θέλοντας να δείξει πως ο Θεός δεν περικλείεται σε μια εικόνα,

είναι πάντα πολύ άπειρα περισσότερο, 

από ό,τι μπορούμε να  διανοηθούμε,

μάλιστα έχουν ενδιαφέρον δυο λεπτομέρεις,

αφού τους κατηχεί σαν Δάσκαλος και φτάνοντας στην πόλη πλέον,

"...προσποιήθηκε (!) πως θα συνέχιζε Μόνος Του τον δρόμο",

για αφήσει και πάλι ελεύθερα τους μαθητές,

αυτοί μόνοι τους να Του ζητήσουν να παραμείνει κοντά τους,

και, όταν πλέον κατάλαβαν οι μαθητές 

ότι Αυτός δίπλα τους πριν εξαφανιστεί ήταν ο Κύριος,

κατηγόρησαν τους εαυτούς τους

"μα δεν έκαιγε η καρδιά μας με αγάπη να Τον αναγνωρίζαμε;"

 -πόσο λεπτά και βαθειά νοήματα...