25 μέρες μετά την Ανάσταση!

αύριο, Τετάρτη Μεσοπεντηκοστής

και για να μην ξεχνάμε οι παλιοί

και να μαθαίνουν οι πιό νιοί,

αντιγράφω: 

 

Ἑστὼς διδάσκει τῆς ἑορτῆς ἐν μέσῳ,
Χριστὸς Μεσσίας τῶν διδασκάλων μέσον.

 

 

"Τα βυζαντινά χρόνια, η εορτή της Μεσοπεντηκοστής
ήταν η μεγάλη εορτή της Μεγάλης Εκκλησίας της Κωνσταντινουπόλεως
και συνέτρεχαν κατ’ αυτή στον μεγάλο ναό πλήθη λαού.

Ποιό όμως είναι το θέμα της ιδιορρύθμου αυτής εορτής;
Όχι πάντως κανένα γεγονός της ευαγγελικής ιστορίας.
Το θέμα της είναι καθαρά εορτολογικό και θεωρητικό.  
 
Η Τετάρτη της Μεσοπεντηκοστής
είναι η 25η από του Πάσχα και η 25η προ της Πεντηκοστής ημέρα.
Σημειώνει το μέσον της περιόδου των 50 μετά το Πάσχα εορτάσιμων ημερών.
Χωρίς δηλαδή να έχει δικό της θέμα η ημέρα αυτή συνδυάζει τα θέματα,
του Πάσχα αφ’ ενός και της επιφοιτήσεως του Αγίου Πνεύματος αφ’ ετέρου,
και «προφαίνει» την δόξα της αναλήψεως του Κυρίου,
που θα εορτασθεί μετά από 15 ημέρες.
 
Ακριβώς δε αυτό το μέσον των δύο μεγάλων εορτών έφερνε στο νου
και ένα εβραϊκό επίθετο του Κυρίου, το «Μεσσίας».
Μεσσίας στα ελληνικά μεταφράζεται Χριστός. 

Αλλά ηχητικά θυμίζει το μέσον.
Έτσι και στα τροπάρια και στο συναξάρι της ημέρας η παρετυμολογία αυτή
γίνεται αφορμή να παρουσιασθεί ο Χριστός
σαν Μεσσίας - μεσίτης Θεού και ανθρώπων,
«μεσίτης καί διαλλάκτης ἡμῶν καί τοῦ αἰωνίου αὐτοῦ Πατρός».
 
Σ’ αυτό βοήθησε και η ευαγγελική περικοπή,
που εξελέγη για την ημέρα αυτή (Ιω. 7, 14-30).
Μεσούσης της εορτής του Ιουδαϊκού Πάσχα
ο Χριστός ανεβαίνει στο ιερό και διδάσκει.
Εκείνος που διδάσκει στον ναό,
στο μέσον των διδασκάλων του Ιουδαϊκού λαού,
στο μέσον της εορτής, είναι ο Μεσσίας,
ο Χριστός, ο Λόγος του Θεού."

 

 

έχουμε λοιπόν,

άλλες δυό βδομάδες μέχρι την Ανάληψη,

όπου ακόμα μπορούμε και πρέπει να λέμε

και να φωνάζουμε και να εορτάζουμε 

(όπως και κάθε στιγμή-ανάσα μας εξ άλλου)

Χριστός ανέστη!