αμάν, αμάν, ή... αμήν, αμήν;

με τον προσωπικό αριθμό 

να δρομολογεί την "νέα ταυτότητα",

και άρα και τις εξελίξεις και τα συνεπακόλουθα,

που εμείς που ακούμε τους Αγίους,

προγνωρίζουμε ότι πλησιάζουν,

είναι λογικό και ανθρώπινο να υπάρχουν ανησυχίες,

όμως αυτές, σίγουρα δεν ανήκουν σε αυτό 

που οι Άγιοι ζητάνε από εμάς να έχουμε,

"την καλή ανησυχία" = "τι ψυχή θα παραδώσουμε".

 

είναι ο Θεός μας ...θυμώδης, οργίλος,

ή έστω ..τιμωρός;

ή πώς να εξηγούσαμε την ..."ανάγκη" να υπάρξουν πληγές,

σεισμοί, πόλεμοι, πείνα, θάνατοι, θλίψεις; 

 

το έχω ξαναγράψει και αλλού,

αν δεν ήταν τίποτα άλλο που θα ήθελα να μην ξέχναγα,

από όλα όσα άκουσα από τον άγιο Παΐσιο,

θα ήταν το εξής:

"ο καλός Θεός ως Πάνσοφος,

δεν επιτρέπει να συμβεί κάτι κακό,

αν δεν προγνωρίζει, πως το κέρδος  που θα έρθει μετά,

θα είναι ένα καλό, άπειρα μεγαλύτερο

από αυτό που φαινομενικά θεωρήσαμε ως κακό."

 

μήπως αυτές οι "ανησυχίες" για τα "γεγονότα",

μας κλέβουν κυριολεκτικά,

την Ελπίδα και την εμΠιστοσύνη στον Πατέρα μας; 

 

μήπως ο φόβος για τις θλίψεις

είναι  έλλειψη Πίστης; 

 

μήπως, αντί να αγωνιούμε για όσα πιθανόν να συμβούν,

να προτιμούσαμε την ειρηνική διατύπωση,

"γενηθήτω το θέλημά Σου"; 

 

και βέβαια τα νυστέρια (και) στις (πνευματικές) εγχειρήσεις πονάνε,

αλλά δεν είναι όλα αυτά, η "απαραίτητη θεραπεία",

που μπορεί να προσφέρει ξανά την υγεία στον ασθενή; 

 

διαβάζοντας την αποκάλυψη του Αγίου Ιωάννη,

πνίγεται αρχικά η ψυχή σου,

με τα βήματα να δυσκολεύουν όλο και πιο πολύ,

όλο και πιο κάτω, όλο και πιο σοβαρά,

αλλά ...πώς καταλήγει!

"αμήν (μακάρι)  να έρθουν να γίνουν αυτά γρήγορα,

γιατί επιτέλους, ανοίγει ο Παράδεισος,

και τότε ο ίδιος ο Χριστός, θα σφουγγαρίσει από τα μάγουλά μας,

όλα τα δάκρυα του κόσμου"!! 

 

όπως η πεταλίδα στη θάλασσα,

όσο περισσότερο πέφτουν τα κύμματα επάνω της,

άλλο τόσο αυτή αγκιστρώνεται στον βράχο,

έτσι και εμείς οφείλουμε,

όσο δυσκολεύουν οι συνθήκες της ζωής,

να γαντζωθούμε με την πίστη στην Αγάπη του Θεού,

πάντοτε ελπίζοντες, ευχόμενοι και προσευχόμενοι,

τίποτα και κανείς να μην μας απομακρύνει και να μας χωρίσει,

βλέποντας ακόμα και στις ...συμφορές 

(και ίσως-ίσως, ιδίως στις "συμφορές"),

την Πατρική Αγκαλιά που μας φωνάζει,

με την μετάνοια να χωθούμε, να σωθούμε,

και τότε, "μελλοντικές" εικόνες,

δεν θα μας φοβίζουν.