υπό τύπου εξομολόγησης...

"hard wired",
το πανηλίθιο γουγλο-ΑΙ ,

το μεταφράζει ως:

...μπορεί να χρησιμοποιηθεί και η μετάφραση ως, 

προγραμματισμένος εξ αρχής ή έμφυτος, 

όταν αναφέρεται σε κάτι που είναι χαρακτηριστικό ενός συστήματος,

ή ενός οργανισμού, από τη φύση του.

Για παράδειγμα: 

"Humans are hard-wired to seek pleasure."

Μπορεί να μεταφραστεί ως: 

"Οι άνθρωποι είναι έμφυτα προγραμματισμένοι 

να αναζητούν την ευχαρίστηση."

ενώ σαφώς,

η Ορθόδοξη αντίληψη είναι πως,

είμαστε "κατασκευασμένοι" έτσι ώστε,

να αναζητούμε τον Θεό,

και θα μπορούσε και η παραπάνω έννοια να ισχύει,

αν καταλαβαίναμε πως η μέγιστη ευχαρίστηση,

είναι ο ίδιος ο Θεός!

μια σταγόνα από τον άπειρο ωκεανό της αγάπης του Θεού,

πίνανε οι δια Χριστόν Σαλοί και οι Άγιοι και οι Μάρτυρες,

και δεν θέλανε τίποτα μα τίποτα άλλο στην ζωή τους,

μα το πώς θα βρεθούν κοντά στην πηγή αυτής της Αγάπης.

_______________________________________________________

αλλά περί εξομολόγησης ο λόγος,

λοιπόν,

βλέποντας την ζωή μου διαπιστώνω πως,

έχουν υπάρξει σαφώς στιγμές και ...αντίθετες στιγμές,

κι αν ήθελε ο Θεός να με έπαιρνε από την ζωή εδώ αυτή,

αν διάλεγε τις μεν, 

που θες να είχα εξομολογηθεί και μόλις κοινωνήσει,

ή τις ανάποδες, τις πιο μαύρες μου πτώσεις,

ανάλογα θα ήταν μάλλον και η σωτηρία μου ή όχι...

άρα τι;

άρα, ό,τι θέλει ο Θεός!

και το πάω και πιό πέρα...

δεν ...με ...ενδιαφέρει ...πιά,

ούτε η φρίκη της κόλασης,

ούτε η υπεργλυκύτητα του Παραδείσου,

ΑΝ,

αν, και μου αρκεί,

μπορώ να διατηρώ την γνώση,

πως υπάρχει Ιησούς Χριστός Θεός Παράδεισος,

και όσους θέλει 

και θέλουν και προσπαθούν,

θα γίνουν συγκληρονόμοι!

__________________________________________________________

αντί εικόνας,

ένα τμήμα μόνο, ούτε 2 λεπτά,

από το Αντάτζιο του Αλμπινόνι.

πριν την ηλίθια, μαύρη, νεανική,

δήθεν επαναστατική και άναρχη εφηβεία μου,

για χρόνια πρωτάκουσα και μόνον άκουγα,

κλασική μουσική.

αργότερα κατάλαβα πως,

η πιο μεγάλη επ-Ανάσταση,

είναι η Ανάσταση του Χριστού,

και ο πιο μεγάλος Αναρχικός,

είναι ο Άναρχος Υιός του Θεού.

το συγκεκριμένο κομμάτι ,

δεν γίνεται, ακόμα και σήμερα,

να μην μου δίνει δάκρυα χαρμολύπης,

και μπορώ να το ακούω σε λούπα/συνεχώς,

επ' άπειρον.

μου δίνει την αίσθηση της κατάβασης,

του Κυρίου μας στον Άδη,

τόσο κάτω κατεβαίνει,

αλλά έχει και υπάρχει,

και η Ανάληψη 

μετά και την Ανάσταση.

________________________________________________________________

ούτε 2 χούφτες "κολλητοί" εδώ,

δεν μείναν,

που συνεχίζουν να με διαβάζουνε,

ωστόσο, κι από εσάς ζητώ,

να με συγχωράτε,

εμένα και την φλυαρία μου.

υ.γ.

τι χαζό,

μπορώ να ανεβάσω βίντεο ή φωτό,

αλλά όχι σκέτη μουσική..

οπότε έπρεπε να γίνει ταινιάκι 

με Σταυρό, βεβαίως-βεβαίως.

υ.γ.2

καλά να είστε,

καλά να περνάτε!