λούπα και ψιλό γαζί και...

 ...κρυφός εγωισμός.

δεν φτάνει που "τρώμε ξύλο",

από την μαυρίλα που τόσο λαχταρά να επεκταθεί

(σαν το άγριο ζώο, στριμωγμένο, 

που γνωρίζει πως δεν του μένει πολύ χρόνος ακόμα,

οπότε βγάζει νύχια και δόντια,

να παρασύρει μαζί του στον χαμό,

όσο πιο πολλούς μπορεί)

έχουμε και το εσωτερικό παράλογο αριστερό αυτί

να μας κατηγορεί:

"δεν αξίζεις"

"τίποτα δεν αξίζει"

"πουθενά φως ή ελπίδα"

"μόνο μαυρίλα βλέπεις"

"εσύ φταις"

"παντού κακία επικρατεί"

"λιγόστεψε το χαμόγελο στους ανθρώπους"

κι ότι άλλο μπορεί να φανταστεί,

ο εξ ευωνύμων εχθρός ασταμάτητα να ψιθυρίζει.

α, πολύ του αρέσει να ταλαιπωρεί έτσι τους ανθρώπους,

πέφτει ο νους του ανθρώπου έτσι σε μια λούπα,

ένα συνεχές ελικοειδές κατέβασμα,

κατακρίνοντας τον εαυτό του συνεχώς,

συγκρίνοντας τον εαυτό του με κάτι "ανώτερο",

γεμίζοντας ενοχές,

αμφιβολίες, φόβους,

κι αλίμονο, αν δεν σταματήσει,

μέχρι κι απόγνωση κι απελπισία,

όλα σύνολο ίσον απιστία.

....μα, ...μα,

όντως δεν λιγόστεψε η αγάπη στους ανθρώπους;

όντως το 1/3-1/2 του πλανήτη με το Δώρο-Φύση δεν έχει καεί;

όντως δεν φαίνεται το κακό να επικρατεί,

χωρίς τίποτα να μην φαίνεται ικανό να το σταματήσει;

όντως δεν έχουν κατορθώσει 

να κλείσουν όλες τις εξόδους;

να κλέψουν όλα τα όνειρα;

να πλημμυρίσουν ψυχές με παθητική αδράνεια;

και νάμαστε και συνεχώς 

στο αν και πότε και πού θα πέσουν φωτιές;

και όμως,

κι αν έτσι ίσως όλα ή και χειρότερα,

αν μπορώ να μιλάω με Χριστό,

σαν Φίλο και Αδελφό και Θεό,

ζητώντας έλεος και σωτηρία,

αν μπορώ να προσεύχομαι,

μπορώ ακόμα να χαμογελώ,

με εμπιστοσύνη στο δικό Του σχέδιο.

_________________________________________

λογισμοί,

αν οι σκέψεις είναι εικόνες,

αν σκέφτομαι με εικόνες,

αν το μυαλό τρέφεται με εικόνες,

αλλάξτε συχνότητα,

αλλάξτε κανάλι,

αρκετά ο κόσμος και η κακία του,

μην ταλαιπωρείτε μόνοι σας τον εαυτόν σας ακόμα περισσότερο,

ο Χριστός είναι Χαρά και Φως και Ελπίδα και Ζωή,

και Ανάστασις και Αιωνιότητα και Παράδεισος,

γεμίστε το μυαλό σας με Χριστόν,

Ειρήνη χαρίζει!