"αόρατος πόλεμος"

είναι ο τίτλος βιβλίου,

του Αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου. 

 

 φαντάσου ...να υπάρχει ένα πλάσμα,

αθάνατο, υπεραιωνόβιο και αόρατο,

που όχι μόνον είναι ο κύριος εχθρός του ανθρώπου,

από τον οποίον όλα τα μέγιστα κακά του κόσμου προέρχονται,

αλλά και το κυριότερο,

να έχει κατορθώσει να κάνει τον άνθρωπο,

να αγνοεί ή να αδιαφορεί γιά την ύπαρξή του...

 

σαν να δέχομαι συνεχώς πληγές 

που οδηγούν σε συνεχείς πτώσεις,

αγνοώντας την προέλευσή τους

και ρίχνοντας το φταίξιμο,

στην ...τύχη, σε άλλους ανθρώπους,

ή, και το χειρότερο, στον Πανάγαθο Θεό ως αίτιο.

 

δεν μπορούμε να αντιληφθούμε,

ξεκινώντας από απύθμενο εγωισμό και υπερηφάνεια 

που διακατέχει τον διάβολο, 

το μίσος που αισθάνεται προς όλη την Δημιουργία του Θεού,

αλλά κυρίως, προς το αγαπημένο Του πλάσμα, 

τον άνθρωπο.

 

δυστυχώς  στην εποχή που φτάσαμε να ζούμε,

την ίδια διαβολική αντίληψη για τον άνθρωπο συμμερίζονται πλέον,

και οι περισσότεροι (τάχα) κυβερνώντες τον κόσμο,

θεωρώντας, όχι τις αμαρτίες, 

τα όπλα του εχθρού, και συγκεκριμένα,

τον εγωισμό, την πλεονεξία, την αδικία,

την κατάκριση, την φιλαργυρία, την έλλειψη πίστης και μετανοίας, 

και την κατά κόρον τελικά έλλειψη της αγάπης,

ως υπαίτιες της δεινής κατάστασης στην οποία έχει πέσει ο άνθρωπος,

αλλά υπαίτιος είναι ο ίδιος ο άνθρωπος,

και πρέπει να εξαφανίσουν το μεγαλύτερο της ανθρωπότητας

και να καθυποτάξουν το υπόλοιπο στις φασιστικές τους ιδεολογίες.

 

για αυτό και η σφαγή των Τεμπών, 

είναι χωρίς αιδώ και χωρίς περιθώρια δικαιοσύνης, 

για αυτό και η σφαγή των αμνών, είναι απαραίτητη,

αφού η πείνα θα γινόταν και ο κυριότερος μοχλός τους,

ακόμα και ο προσωπικός αριθμός στην τελική του μορφή,

αυτό έχει σκοπό,

αφού χωρίς αυτόν, κανείς δεν θα δύναται να αγοράζει ή να πουλά,

εν ολίγοις, να μη μπορεί να επιβιώσει.

  

το ίδιο μίσος προς τον άνθρωπο θυμάμαι χαρακτηριστικά να εκφράζεται,

στην ταινία Μatrix του 1999,

όπου όταν το "ΑΙ-πράκτορας" προσπαθεί να "σπάσει" τον Μορφέα,

για να του αποκαλύψει πού κρύβονται οι "ελεύθεροι" σύντροφοί του,

του λέει:

"υπάρχει άλλο ένα πλάσμα μόνο, που λειτουργεί έτσι σαν τον άνθρωπο,

να πολλαπλασιάζεται, να επεκτείνεται

και να καταστρέφει το περιβάλλον του,

είναι ο ιός! εσείς οι άνθρωποι είσαστε η ασθένεια στον κόσμο,

κι εμείς είμαστε η θεραπεία".

 

ειλικρινά,

μέσα σχεδόν σε μιά γενιά,

τόσο γρήγορα και τόσο μακρυά από τον Δρόμο,

δεν φανταζόμουν ποτέ ότι θα μπορούσαμε να φτάναμε,

η υπομονή έχει φτάσει στο όριο αντοχής,

αν και αισθανόμαστε πως έχει ξεπεράσει ακόμα και αυτό το όριο,

και κυρίως είναι  η Αδικία, που μας πνίγει πιότερο ακόμα

κι από τη ζάλη της ανάγκης για τα απλά αγαθά.

 

 _____________________________________________________

μεγάλη υπόθεση όμως για μας τους Χριστιανούς,

να γνωρίζουμε και να θυμόμαστε,

πως δεν υπάρχει πραγματικά πάλη μεταξύ καλού και κακού,

ό,τι κι ό,τι κι αν συμβαίνει,

το επιτρέπει ο Θεός ,

ως Παντογνώστης, Παντοδύναμος και Ελεήμων

κι ελπίζουμε στην προστασία Του,

όπως και όλων των Αγίων.

 

επίσης όπλο δικό μας χαρισμένο,

από δάκρυα και ασκήσεις Αγίων,

είναι και η "Ευχή",

αφού και μόνο το Όνομα του Ιησού και Θεού μας,

κάνει κάθε γόνατο, ακόμα και δαιμονίων,

να κάμψει μπροστά στην Δύναμη του Θεού.