δεν είναι εύκολο κεφάλαιο η εξομολόγηση, γιατί είναι ...μυστήριο,
μόνον οφείλεις, έχεις χρέος και καθήκον, αν θες να είσαι Χριστιανός,
σε αυτά να συν-μετέχεις,
προσπαθώ μόνο να δείξω την ανάγκη και τον τρόπο να τα πλησιάσουμε.
όταν πρωτογεύτηκα την χαρμολύπη της συγχωρετικής ευχής,
μου ...σάλεψε,
προσπαθούσα να πείσω και άλλους να την γευτούν,
και χαίρομαι να πω πως με κάποιους λίγους τα κατάφερα,
κι έφτιαξα τότε -μην γελάσετε- ας πούμε κάτι σαν "κλαμπ",
μια ομάδα, με τους γνωστούς που σαν και μένα,
μεγάλοι-ώριμοι, που δεν ξέραν όμως,
όπως κι εγώ λίγο καιρό πιο πριν, τι είναι η Εκκλησία,
και τους οποίους έπεισα να πάνε για πρώτη φορά να εξομολογηθούν,
κι ελπίζω και τώρα έστω και μόνον έναν να καταφέρω
να του δείξω το μέγα όφελος.
οπότε ας πάμε στα γιατί πριν τα τι.
είχα βάλει κάτι λέξεις κλειδιά για να με βοηθήσουν με εικόνες να εξηγήσω,
και μία ήταν το "μπουκάλι", αλλού, το ανέφερα σαν "δοχείο",
ο έσω άνθρωπος,
(που και αυτός σχηματίζεται την στιγμή της σύλληψης και όχι της γέννας,
όπως σωστά κι ευχαριστώ, μου σημείωσαν)
τον οποίον και "γεμίζουμε" με όλα τα "προς τα που θέλει να πάει η καρδιά",
και πολλά αυτά από αυτά και δυστυχώς τα περισσότερα,
είναι σκουπίδια, βρωμιές, ακαθαρσίες,
και πρέπει να τα πετάξουμε και να καθαρίσουμε,
όπως και ο ίδιος ο Χριστός μας λέει
"δεν μπορείς να βάλεις να γίνει κρασί, αν δεν καθαρίσεις πρώτα το βαρέλι".
το μυστήριο της μετανοίας λοιπόν κάνει ακριβώς αυτό,
τα σβήνει όλα, τα πετάει όλα, ξανά λευκό ολόλευκο χαρτί!
Θεέ μου δόξα σοι, για όλα τα δώρα που μας προσφέρεις!
_________________________________
είμαι σφόδρα κινηματογραφόφιλος,
και βέβαια θα συμφωνήσω πριν καν το αναφέρετε,
πως εδώ στις εποχές που φτάσαμε,
ο διάβολος κάνει δωρεάν διαφήμιση με τις ταινίες που πλέον φτιάχνονται,
αλλά 2-3 χούφτες παλιές ταινίες, υπεραξίζουν,
θυμάμαι λοιπόν μια ταινία,
(δεν είναι μέσα σε αυτές που "θάπρεπε" να δείτε, για άλλον λόγο την αναφέρω),
όπου έπαιζε και ο συγχωρεμένος Ρόμπιν Γουίλιαμς
(είχε μιαν ανθρωπιά νομίζω αυτός, έδειχνε να έχει καλοσύνη στη ψυχή του)
και η υπόθεση ήταν πως στο μέλλον,
οι άνθρωποι με το που γενιόντουσαν, από την πρώτη στιγμή,
τους βάζανε μια μικροκαμερούλα στα μάτια τους,
η οποία ΚΑΤΕΓΡΑΦΕ όλη την ζωή τους...
στην πραγματικότητα,
αυτή η κάμερα υπάρχει όντως σε κάθε άνθρωπο,
(ίσως για αυτό και λένε σαν εμπειρία θανάτου, "είδα την ζωή μου να περνάει σαν ταινία"),
την χαρίζει ο Θεός στον κάθε έναν μας την στιγμή της σύλληψης,
και λέγεται συνείδηση, με πρώτη δουλειά να καταγράφει τα πάντα όλα-όσα κάνουμε,
ποθούμε, σκεφτόμαστε, πράττουμε, ονειρευόμαστε, ευχόμαστε, ελπίζουμε...
τα πάντα
και αυτή κασέτα θα παίξει και θα δείξει όλη την ζωή μας,
μπροστά στον Θεό, όλους τους Αγίους,
και όλους τους ανθρώπους που θα έχουν υπάρξει μέχρι συντελείας,
στη φοβερή στιγμή της τελικής κρίσης.
η συγχωρετική ευχή του ιερέα κάνει "delete", σβήνει και εξαφανίζει κάθε ίχνος,
σε όλα όσα εξομολογούμε, και δεν ξέρω τι λέτε εσείς και που βρισκόσαστε,
αλλά εγώ με τίποτα δεν θάθελα να φανούν
και μάλιστα ενώπιον πάντων, όλες οι αηδίες και τα αίσχη μου.
____________________________________________
έπειτα είναι και ο γκρεμισμένος άγγελος του σκότους,
θυμάστε, "εσύ δεν θα μου ξεφύγεις" μου είπε,
αλλά για να ξεφύγω, σημαίνει πως πιο πριν, με έχει πιάσει,
από πού με κρατάει, και τι του έδωσε το "δικαίωμα" να με αλυσοδέσει;
παρεπιπτόντως, αργότερα διαβάζοντας στις μονές κάποια βιβλία,
έπεσα σε κάποιο που περιέγραφε ακριβώς τα ίδια λόγια,
κάποιος δόκιμος λέει μοναχός πήγε στην παραλία
και είδε μια όρθια φιγούρα που πέταγε με δύναμη στην θάλασσα πετρούλες,
και γυρνώντας προς το μέρος του δόκιμου, του πέταξε μια πέτρα,
που παραλίγο να τον πετύχαινε στο κεφάλι,
λέγοντας το, δεν θα σε αφήσω να ξεφύγεις, πριν εξαφανιστεί.
διαβάζοντάς το, ένιωσα μια μικρή ανατριχίλα για την δική μου ανάμνηση,
αλλά μετά σκέφτηκα και γέλασα,
"ωρέ, δεν έχει καθόλου φαντασία ο τρισάθλιος, τα ίδια και τα ίδια σενάρια δοκιμάζει".
εκτός απο τα να προσπαθεί συνεχώς να μας σπρώχνει στην αμαρτία
( και τι έναι αμαρτία, θα το δούμε όταν πάω και στα "τι "εξομολογούμε)
κάνει και άλλη δουλειά, μας παρακολουθεί συνεχώς,
και την κάθε πτώση μας την καταγράφει και αυτός,
ναι, έχει ένα τεφτέρι, ένα μπλοκάκι, και γράφει όλα τα αμαρτωλά μου γεγονότα,
πχ, "20 Οκτωβρίου τάδε ώρα, τσάκωσα τον Αντρέα να υπερηφανεύεται και να νιώθει πως αυτός είναι καλύτερος Χριστιανός από αυτούς που φοράνε μάσκα στον ναό",
και κάθε ένα τέτοιο σημείωμα, του δίνει το δικαίωμα να μου βάζει και μια αλυσίδα.
η μετάνοια σπάει σαν με τσεκούρι όλες τις αλυσίδες
και καίει και κάνει στάχτες και σκορπίζει στον αέρα,
όλα τα τεφτέρια του και τις σημειώσεις του
και επειδή αυτό το ξέρει, ότι με την εξομολόγηση χάνει όλη την εξουσία πάνω μου,
την εξουσία που εγώ ο ίδιος τελικά του είχα δώσει,
δεν θέλει με τίποτα με τίποτα με τίποτα να εξομολογείται ο άνθρωπος,
και θα προσπαθήσει να μας γεμίσει με ντροπή και φόβο και αμφιβολίες,
ακόμα και με αναποδιές, για να μην πάμε στον ιερέα.
_____________________________________
μην πολυακούτε αυτά που λένε για τούνελ και λαμπρά φώτα,
από αυτούς που λένε πως πέθαναν και επέστρεψαν και τι είδαν...
εδώ μέγας Άγιος Παύλος έφτασε σχεδόν μέχρι τα μισά,
και είπε πως δεν μπορεί να πει τίποτα,
τα λόγια δεν αρκούν να περιγράψουν τον Παράδεισο,
κι έπειτα, όπως κάθε άνθρωπος είναι απόλυτα μοναδικός,
και η ζωή του είναι απόλυτα μοναδική,
είναι και ο θάνατος απόλυτα μοναδικός και απόλυτα προσωπικός...
αλλά έχουμε κάποια στοιχεία για την διαδρομή,
και οι Πατέρες δίνουν κάποια σημάδια και μιλάνε για "διόδια με τελώνια",
πως πέφτει μάχη μεγάλη ανάμεσα σε αγγέλους και δαιμόνια,
για το προς τα πού θα πάει η ψυχή,
κι αν οι σκοτεινοί κρατάνε ακόμα εκείνα τα σημειώματα,
που δεν εξομολογήσαμε και δεν γίνανε στάχτες, άσε...
καλύτερα να πηγαίναμε πετώντας όσο πιο γρήγορα γίνεται,
προς τον Θεό και Κύριό μας,
και για αυτό μας χαρίζει φτερά για να πετάξουμε,
και τις φτερούγες τις δίνει το δεύτερο μυστήριο της
Θείας Κοινωνίας,
αλλά δεν μπορούμε να πλησιάσουμε σε αυτό,
χωρίς να περάσουμε πρώτα από το μυστήριο της
Μετανοίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου