18- πρώτο βράδυ στο Άγιον Όρος! (1)

εκεί στην "1η συνάντηση" ανέφερα το βράδυ της ...αγρυπνίας στην Ουρανούπολη

και την πρώτη μου συνάντηση με τον άγιο Παΐσιο,

αλλά υπήρχε ένα χρονικό διάστημα πριν από την συνάντηση...

την εποχή εκείνη λοιπόν, '80s,

υπήρχε μόνο ένα πλοίο που έκανε μόνο μία διαδρομή,

Ουρανούπολη-Δάφνη

και έπρεπε να πάρεις υποχρεωτικά το μοναδικό λεωφορείο,

για να πας από Δάφνη (λιμάνι Αγιου όρους) 

στις Καρυές (πρωτεύουσα Αγίου Όρους)

γιατί από εκεί θα έπαιρνες υποχρεωτικά το διαμονητήριο,

ένα χαρτί που θα σου επέτρεπε να μείνεις στο Όρος μια ολόκληρη βδομάδα,

επισκεπτόμενος όποια και όσα μοναστήρια ήθελες

ξεκινάω κι εγώ λοιπόν μετά την παραλία

με την ευχή ακόμα στο στόμα, σε κάθε βήμα,

γαντζωμένος στην  ευχή, σαν τρελλός-πνιγμένος,

στο πλοίο για Δάφνη, βλέπω τα πρώτα Μοναστήρια...

μα τι είναι αυτά; δεν το περίμενα...

αυτά είναι κάστρα μεγαθήρια,

περιφραγμένα φρούρια απόρθητα,

πάνω από 1000 χρόνια πέτρες ενωμένες με σοφία,

κάποια στα βράχια γαντζωμένα,

άλλα μεσ' το δάσος το βαθύ προστατευμένα...

Δάφνη,

πατάω χώμα Άγιο,

δεν ξέρω ο αλήτης ακόμα, τι ειναι Άγιο,

αλλά όσο νάναι, ένα δέος σε κατέχει...

στο λεωφορείο για Καρυές,

η φύση με ...βαράει,

κάθε στροφή και άλλη εικόνα,

πόσο πολύ δάσος...

τι ομορφιά...

Καρυές,

κάνω λίγα βήματα, στα δεξιά ένα χάνι,

ένα σκοτεινό και από άλλες εποχές, μακρινές, πολύ παλιές,

ένα ταβερνείο-πανδοχείο

ρίχνω μια ματιά ...σοκ, 

3 καλόγεροι μεγάλοι σε ηλικία, 

καπνίζανε και πίνανε τσίπουρα,

"καλέ, αυτοί δεν είναι άγιοι,

αυτοί είναι άνθρωποι σαν και ...μένα"

 

παίρνω το διαμονητήριο

και πού να πάω;

δεν είχα ακόμα αποφασίσει να δω τον Άγιο Παΐσιο,

κι εξ άλλου έψαχνα για ...σπηλιά,

έχω αναπτήρα, αλλά νάβρισκα και κεριά,

και να ένα μαγαζάκι,

μου θύμισε σαν κάποια σε νησιά,

πούλαγε θυμίαμα και άλλα αγιορείτικα προϊόντα,

ρωταώ τον καλόγερο εκεί πίσω από έναν πάγκο

αν πουλάει και κεριά, ναι,

και αυτά τα κορδόνια με τους κόμπους ρωτώ ,

μ αυτά προσεύχονται; και τι λόγια λένε;

μου λέει τα λόγια της "ευχής" (εντάξει, σωστά την θυμόμουν)

παίρνω τα κεριά κι ένα μακρύ κομποσκοίνι,

αισθάνομαι οπλισμένος,

πληρώνω, με ρωτά

"τι δουλειά κάνεις;"

ναυτικός κοφτά, κάνω να φύγω,

"α, σαν τον Γέροντα πριν έρθει στο Όρος"

γέροντας; τι λέξη και αυτή; σημαίνει γέρος; και γιατί τον λέει γέρο;

κοιτάζω πού δείχνει, στο βάθος, σε μια πολυθρόνα καθόταν ένας άλλος καλόγερος,

διάβαζε ένα μεγάλο βιβλίο, στο φως του παραθύρου,

δεν έμοιαζε και με πολύ γέρο για τον φωνάζει γέροντα,

δεν με κοίταξε,

μεταβολή και φεύγω 

 

συνεχίζω τον δρόμο καλντερίμι, 

φούρνος στα αριστερά!

κοσμικός ο φούρναρης, όχι μοναχός!

συνεχίζω και μετά από λίγο

μπροστά, τόσο κοντά, ένα μοναστήρι..

αλλά δεν είμαι έτοιμος ακόμα,

μεταβολή, επιστροφή,

φούρνος, μαγαζάκι, πανδοχείο, στάση λεωφορείου όπου κατέβηκα..

εκεί κάποιες διακλαδώσεις,

σκέφτομαι, σπηλιές βρίσκονται ψηλά,

αλλά ποιο μονοπάτι πάει πάνω σίγουρα;

κοιτάζω δεξιά, στο πεζούλι, έξω από ένα μικρό μπακάλικο,

καθόταν ο ...Γέροντας που πιο πριν ήταν στο μαγαζί με τα κεριά,

τον ρωτάω, "από πού πάνε προς τα πάνω;"

απαντά, δείχνοντας με το χέρι διευθύνσεις,

"κι απο δω μπορείς να πας, κι απο κεί μπορείς να πας, κι απο εκεί...

εσύ ψηλά μπορείς να πας αν θες..." 

 

τι είπε το άτομο; κατ΄αρχήν, δεν απάντησε να δείξει έναν δρόμο,

και κάπου ο λόγος του ακούγεται μεταφορικός,

σαν να αξίζει αυτός, για να δω τι άλλο θα βρει να πει,

και τον ρωτάω, "γε-γέροντα, να κάτσω δίπλα σας;"

"κάτσε" κάθομαι στο πεζούλι, και με το που κάθομαι,

μπαμ, πετάγεται όρθιος και μπαίνει στο μαγαζί πίσω μας...

τι απρόοπτο ήταν αυτό; τι έγινε; έκανα κάτι και τον προσέβαλα;

μετά απο 7 δευτερόλεπτα βγαίνει με μια σακούλα στο χέρι

και μου λέει, σήκω, πάμε,

ααα, ο τύπος είναι ενδιαφέρων, θα τον ακολουθήσω

σταματάει σε μια στροφή, βγάζει ένα άλογο που ήταν δεμένο,

κρεμάει την σακούλα στο σαμάρι και ξεκινάμε...