έχει γεμίσει ο κόσμος, ψυχολόγους, ψυχιάτρους, ψυχαναλυτές
και οι περισσότεροι απο αυτούς αν τους ρωτήσεις,
δεν γνωρίζουν να σου πουν τι είναι η ψυχή,
κι αν την πιστεύουν πως υπάρχει!
(ο γέροντας έλεγε πως όλοι όσους γνώρισε να είναι ψυχολόγοι,
είχαν τελικά δικά τους προβλήματα να λύσουν,
και για αυτό και τα σπούδαζαν τα ψυχιατρικά!)
και βέβαια κάποιοι απ αυτούς προσπαθούν με ειλικρίνεια να βοηθήσουν,
και μπορεί και να βοηθάνε σε κάτι λίγο
και βέβαια υπάρχουν διανοητικές αρρώστειες
όπου τα φάρμακα είναι απαραίτητα,
προσφέρουν μια μικρή ανακούφιση, μια μικρή παρηγοριά,
ένα μοίρασμα σκέψεων,
αλλά...
-δεν συγχωρούν
-δεν σπάνε τις αλυσίδες
-δεν καίνε τις σημειώσεις
-δεν σβήνουν τα κόκκινα της συνείδησης
φεύγεις απ΄αυτούς κι όλα αυτά ακόμα τα μεταφέρεις.
έχω αποφασίσει λοιπόν να εξομολογηθώ,
αλλά τι θα πω ακριβώς;
κι εντάξει, κάποια πράγματα σαν το "παγκάρι",
κι άλλα που κουβαλούσα και ήξερα πως είχα πληγώσει με την συμπεριφορά μου κοντινούς,
και άλλα που η συνείδηση έχει χτυπήσει καμπανάκια,
τα ξέρω και θα τα πω...
αλλά η εκκλησία μιλάει και για άλλες καταστάσεις ότι είναι αμαρτίες,
εγώ δεν είχα ιδέα τι είναι εκκλησία, πόσο περισσότερο το να την εμπιστευθώ,
και πιο συγκεκριμένα,
είχα κάποια σχέση, αλλά μου ήταν αδιανόητο ότι αμάρτανα μαζί της,
σκεφτόμουν, "αφού την αγαπώ, υπήρχε έρωτας, υπήρχε δέσιμο"....
όμως αποφασίζω να φτιάξω 2 λίστες,
μια, με όλα αυτά που χωρίς αμφιβολία ήξερα πως "είχα πέσει"
και μια, όλα αυτα που δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί τα θεωρούν αμαρτία,
αλλά εγώ θα τα πω όλα,
κι αν δεν είναι αμαρτία, όπως ο ηλίθιος νόμιζα,
θα μου πέσει η μύτη, αν πω με τα πρώτα και τα 2α;
κι αν όντως είναι τελικά, είμαι καλυμμένος...
καλά, το πως σερνόμουν στην κατηφόρα,
βαρύς κι ασήκωτος πηγαίνοντας προς τον Ηγούμενο,
κουβαλώντας όλες τις αλυσίδες με τις οποίες με είχε δέσει ο διάβολος,
και πως η επιστροφή στην ανηφόρα πλέον, μετά την ευχή του ιερέα,
μ έκανε ...πανάλαφρο...
το ίδιο ακριβώς μονοπάτι,
εγώ σαν δυό διαφορετικοί άνθρωποι το περπάτησα,
το πριν και το μετά ήταν συγκλονιστικά και εκ διαμέτρου αντίθετα,
έκλαιγα σερνάμενος απο τύψεις, κατεβαίνοντας,
έκλαιγα πετώντας απο χαρά, ανεβαίνοντας...
εντάξει, γιατι όμως ο παπάς και μόνον αυτός, μπορεί και ...θεραπεύει;
αυτό είναι μια ερώτηση που θ ανοίξει καινούργιο κεφάλαιο,
τι είναι η Εκκλησία,
απλά να θυμίσω,
τόσο μεγάλος και δυνατός Άγιος ο Παΐσιος,
και όμως το να "κόψει το καλώδιο"
όπως είπα στο "θαύμα της ...μετάφρασης" (σ.14),
αυτό, παρ΄ όλες τις δυνάμεις Του,
δεν το μπορούσε, γιατί δεν ήταν παπάς .-
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου