ω, μα για πάρα πολλούς λόγους...
"πολύ καλό παιδί..." επιβεβαιώνοντας
πως ούτε ο πιο κοντινός δεν σε γνωρίζει πραγματικά
"...αλλά, τελείως τρελλός".
η άποψή μου είναι πως σ αυτόν το κόσμο,
όλοι είναι τρελλοί, και πώς αλλιώς, εδώ που ζούμε,
άλλος σ αυτό, άλλος στο άλλο,
άλλος πιο λίγο, άλλος πιο πολύ,
όλες οι ψυχές είναι πεσμένες, χτυπημένες, πληγωμένες, πονεμένες
έπειτα είναι και οι εποχές είναι εντελώς μα εντελώς ανάποδες,
θυμάστε το ανέκδοτο;
οδηγάει ένας στην Μεσογείων κι ενω ακούει στο ραδιόφωνο:
"προσοχή, προσοχή! στην οδο Μεσογείων αυτή την στιγμή,
βρίσκεται ένας οδηγός,
που οδηγάει στην λωρίδα ανάποδα με αντίθετη κατεύθυνση"
αυτός λοιπόν ουρλιάζει ενώ γυρνά το τιμόνι συνέχεια δεξιά-αριστερά
"μα δεν είναι ένας, είναι χιλιάδες"
ε, λοιπόν, σήμερα ο οδηγός βρίσκεται στην σωστή πορεία,
αλλά οι περισσοτέροι πηγαίνουν ανάποδα
έπειτα, εκεί στο Όρος διάβασα και τον βίο για τον
Άγιο Ανδρέα τον δια Χριστόν σαλό,
δεν ήξερα τι σήμαινε σαλός, δεν είχα κάνει την σύνδεση με το "του σάλεψε",
ήταν και συνωνόματος,
αλλά αυτός πέτυχε το ακριβώς ανάποδο απο μένα,
ήθελε όλοι να τον βρίζουν και να τον έχουν ως αλήτη,
ενώ ήταν στα κρυφά ένας άγιος,
ενώ εγώ είμαι όντως αλήτης,
αλλά μην τυχόν τολμήσει κανείς κουβέντα να μου πει που θα με ταπείνωνε και θυμώνω...
γι αυτό και όπως λέω και στη περιγραφή,
ελπίζω στον Παράδεισο,
ενώ γνωρίζω πως η θέση μου είναι η κόλαση,
και αυτό είναι ..τρελλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου