και αυτόν τόν συνάντησα στο λεωφορείο στις Καρυές,
δεν ήξερε λέξη ελληνικά, φαινόταν χαμένος,
κι αφού ήξερα γαλλικά, τον ρωτάω τι γυρεύει,
o λόγος του, η στάση του και το βάδισμα,
ήταν όλος κάπως .."off"
ούτε που ήξερε καλά καλά τι του συνέβαινε,
εκτός από το ότι του συνέβαιναν ένα κάρο αναποδιές,
έχανε το διαβατήριο, τον κλέψανε και τι άλλο..
του λέω πάμε σε έναν Άγιο Γέροντα,
χαρούμενος
-κι αγνοώντας πως δεν θα χρειαζόμουν τελικά-
ως μεταφραστής...
μάλλον η μοναδική φορά που ο Άγιος,
σαν να βιαζόταν, σαν να μην ήθελε πολλά-πολλά,
με το που μας βλέπει, μου λέει
"πες του ότι κάτι χρωστάει να εξομολογηθεί",
πριν προλάβω να μεταφράσω,
ο γάλλος με ρωτάει στα γαλλικά
"για ποιά χρονική περίοδο μιλάει,
για μετά το στρατιωτικό μου;"
"όχι" απαντά αμέσως κοφτά ο Άγιος
"πότε, ενώ ήμουν στρατιώτης;"
"αα, αυτός θα μας καθυστερήσει,
και αφού δεν τα λέει αυτός,
θα τα πω εγώ,
λοιπόν, όταν ήταν νεαρός έφηβος,
είχε κάποια σχέση, αλλά την ξεγέλασε,
της υποσχέθηκε γάμο και την παράτησε,
και πρέπει αυτό να το εξομολογηθεί, σε παπά,
γιατί αυτή πήγε και του έχει κάνει μάγια..."
μιά και δυό, μεταβολή, χωρίς χρονοτριβή,
πιο πάνω το Κουτλουμούσι,
στον Ηγούμενο, το και το,
το παιδί εξομολογήθηκε κανονικά,
του διαβάζει ευχή συγχωρετική,
ξανά μεταβολή, ξανά στον Άγιο...
από μακρυά, σηκώνει ο Άγιος το χέρι του,
σαν να μας χαιρετά...
αλλά και πως δεν χρειαζόταν να πάμε πιο κοντά
και φωνάζει να τον ακούσουμε
"πώς είναι ένα φως από μια λάμπα από πάνω από το κεφάλι;
ε, μόνον που αυτουνού, ήταν μαύρο το φως,
και τώρα με ένα χρατς..."
και τα δάχτυλα από το σηκωμένο χέρι κάνουν σχέδιο σαν ψαλίδι που κόβει,
"το κόψατε το καλώδιο,
να πάτε στο καλό"
και χαμογελάει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου