63- Γέροντες (6)

μα πώς μπόρεσα να λησμονήσω 

και να μην αναφερθώ στον γέροντα Μελέτιο; 

και τι να πρωτοπεί κανείς για αυτόν;

αγαθός, πράος, ήσυχος, σιωπηλός, φιλεύσπλαχνος, 

ελεήμων, γλυκύς, ταπεινός, αεί προσευχόμενος,

πλήθος οι αρετές του, και κυρίως, κυνηγός αφάνειας, 

κρύβοντας επιμελώς τα μέγιστα τάλαντα του,

αφού ήταν μέγας αγιογράφος και μαθητής του Κόντογλου

και δάσκαλος και ο ίδιος της αγιογραφίας,

μέγας ψάλτης και συγγραφέας βιβλίων ψαλτικής,

(οι μεγάλοι Καρυώτες ψάλτες λέγανε, 

"εμείς ψάλτες, αλλά αυτός, διδάσκαλος")

καθηγητής ψαλτικής αγαπητός στην Αθωνιάδα Σχολή για χρόνια,

φαρμακοποιός και βοτανολόγος,

πηγαίνανε οι μοναχοί να του ζητήσουν ιατρικές συμβουλές,

και το πρώτο που τους έλεγε απαραίτητα,

να κάνουν οπωσδήποτε τριήμερο αφαγίας,

αλλά κι ανάλογα και με την εποχή,

τι φυτά ακριβώς να πάνε να μαζέψουν,

αλλά και σε ποιό σημείο ακριβώς 

μέσα στο Περιβόλι θα τα έβρισκαν!

 

σκέφτομαι ώρες-ώρες,

αφ΄ενός, τι χαρά είναι ο Παράδεισος,

και τι πανηγύρι έχει να γίνει,

συναντώντας όλους τους Αγίους

που Εκεί θα εορτάζουν αιωνίως,

αλλά, κι αλλοίμονο,

συγκρίνοντας τα χάλια μου με αυτούς που έχω συναντήσει,

πώς είναι δυνατόν να βρεθώ κι εγώ Εκεί,

δίπλα σε ανθρώπους που όχι μόνο σε τίποτα δεν τους έχω μοιάσει,

αλλά σίγουρα είμαι δυστυχώς και το απολύτως αντίθετό τους.