ο πάτερ Προκόπιος, ήρθε στην συνοδεία του Γέροντα,
θα λέγαμε ..."υπερπλήρης ημερών",
αφού όταν ήρθε το 1990 να καλογερέψει ήταν ...95 χρονών.
τον ρώταγες πότε γεννήθηκε, κι όταν ξεκίναγε να λέει
"το χίλια οκτακόσια..."
τρόμαζες... ότι θα άκουγες ...1.821,
την πρώτη πασίγνωστη ημερομηνία που σουρχόταν στο μυαλό
από εκείνον τον αιώνα
"το χίλια οκτακόσια ενενήντα πέντε,
δεν υπήρχαν βέβαια ταυτότητες τότε,
αλλά είχα μια φωτογραφία με μένα μωρό,
κι από πίσω ήταν σημειωμένη με μελάνη αυτή η χρονολογία."
κι έζησε ως μοναχός, άλλα σχεδόν 10 χρόνια,
ακμαιότατος, εργατικότατος, ακούραστος, με μυαλό τετρακόσια,
να παρακολουθεί όλες τις ακολουθίες στην εκκλησία,
να φτιάχνει θυμίαμα και να βοηθά στην τραπεζαρία,
να πηγαίνει ξυπόλυτος(!) ακόμα και τον χειμώνα(!!)
στο κοτέτσι να ταΐσει τις κότες, ή να μαζέψει τα αυγά,
πάντα γλυκύς, χαμογελαστός και καλοσυνάτος.
θυμάμαι την εξής χιουμοριστική ιστορία μαζί του,
όταν στην τραπεζαρία αφού είχαμε φάει το βραδυνό,
ξεκίνησε μια συζήτηση με έναν φιλοξενούμενο φίλο τού Γέροντα,
σχετικά με μια μάχη του παγκοσμίου πολέμου,
κι έλεγε ο κοσμικός πως είχε διαβάσει στην ιστορία την περιγραφή της μάχης,
ενώ ο πάτερ Προκόπιος έλεγε πως είχε λάβει μέρος και την θυμόταν διαφορετικά,
ο κοσμικός να επιμένει και να αναφέρει, μα πως υπήρχαν πολλές μαρτυρίες,
ο πάτερ να επιμένει και αυτός, μα τι μου λες, σου λέω ότι εγώ τα έζησα αυτά,
οπότε ο Γέροντας γελώντας και καταλαβαίνοντας τι έχει συμβεί,
γυρνά στον κοσμικό και τον ρωτά,
-"εσύ, για ποιόν πόλεμο μιλάς;"
-"μα για για τον 2ο παγκόσμιο φυσικά"
-"κι εσύ πάτερ, για ποιόν πόλεμο μιλάς;"
κι ο πάτερ Προκόπιος κατεβάζοντας ταπεινά το κεφάλι να απαντά
-"ευλόγησον Γέροντα, μιλούσα για τον ...1ο παγκόσμιο".
υ.γ.
ευχαριστίες στον αδελφό Πανταζή,
για τις φωτό που μούστειλε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου