73- τελευταία συνάντηση

όλα όσα έχω μέχρι τώρα εξομολογήσει εδώ πέρα αφορούν,

ή την περίοδο προ Όρους, ή και κυρίως,

για όσα ανακάλυψα στο Όρος.

κατ΄εξαίρεση σε αυτήν τώρα την ανάρτηση θα αναφερθώ

για κάποιο προσωπικό μου που αφορά την ζωή μου,

την μεταγενέστερη, την τωρινή, την ..."κατόπιν Όρους".

το 1993 ήταν η τελευταία φορά που είδα τον Άγιο Παΐσιο.

ο λόγος που τον επισκέφτηκα ήταν πως,

αισθανόμουν ότι εκείνη την περίοδο, 

μάλλον κάτι δεν πήγαινε και πολύ καλά σε μένα,

πως είχα "κολλήσει" και δεν ...προχωρούσα,

ταυτόχρονα είχα και κάτι σαν ...προαίσθημα,

πως κάτι σοβαρό θα γινόταν σε μένα

και παρ΄όλο που δεν θέλω να λαμβάνω υπ΄όψιν τα προαισθήματα,

η όλη φάση με απασχολούσε αρκετά για να με πείσει 

για την αναγκαιότητα της επίσκεψης.

 

είχα μάθει καλά πια όταν τον επισκεπτόμουν,

πως όχι μόνο δεν χρειαζόταν να μιλήσω εγώ για ό,τι με απασχολούσε,

αλλά και βλέποντας από όλες τις προηγούμενες επισκέψεις πως,

όταν μιλούσε, ξεκίναγε κάποια απλή και "τυχαία" ιστορία,

ανακάλυπταν όμως όλοι όσοι βρίσκονταν εκεί,

πως η ιστορία που ανέφερε, όχι μόνο τυχαία δεν ήταν,

αλλά σαν "προσωπικό κλειδί" απαντούσε κι έλυνε στις ψυχές,

δίνοντας απάντηση όχι σε αυτό που νομίζαμε ότι ήταν το πρόβλημά μας,

αλλά σε κάτι πολύ βαθύτερο στις καρδιές μας,

που ήταν και η γενεσιουργός αιτία,

για αυτά που θεωρούσαμε ως κυρίως προβλήματα.

έτσι και τότε δεν μίλησα όταν τον είδα για τελευταία φορά

αλλά περίμενα να δω τι θα έλεγε ο ίδιος.

με πλησίασε με το ζεστό χαμόγελο πάντα, 

και το μόνο που είπε ήταν:

 

"μην ανησυχείς,

  μην ανησυχείς,

  μην ανησυχείς,

 (ναι, τρεις φορές!)

  όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα".

 

 

λίγες μέρες αργότερα συνάντησα την αδελφή ψυχή,

την οποία σε ελάχιστους μήνες μετά, παντρεύτηκα,

με την ευλογία του τότε πνευματικού μου,

του ιερέα Σαράντη Σαράντου!  

ο λόγος που αναφέρω τα τελευταία λόγια του Αγίου που άκουσα,

είναι γιατί ο κόσμος μπαίνει όλο και περισσότερο 

σε κλίμα φοβίας και μεγάλης ανησυχίας

για όσα φαίνονται να πλησιάζουν, 

κι αν και νομίζω πως έχουμε δρόμο ακόμα για τα "γεγονότα",

είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα αρχίσουν και τα ..πιο σοβαρά,

οπότε νιώθω να ισχύουν για όλους μας πια το:

"μην ανησυχείτε, μην ανησυχείτε, μην ανησυχείτε,

όλα είναι μέσα στο πρόγραμμα".

 

η Αγάπη του Θεού είναι ...Θεϊκά άπειρη 

και μαζί με την Παναγία και όλους τους Αγίους,

έχουμε προστασία που δεν μπορούμε ούτε να την φανταστούμε,

αρκεί και μόνο να παρακαλούμε για το έλεος

και να βαδίζουμε εξομολογούμενοι και κοινωνώντας συχνά,

πάντα σε συνεννόηση με τον πνευματικό μας ιερέα.