"ἄφετε τὰ παιδία ἔρχεσθαι πρός με"

νομίζω με την σημερινή ανάρτηση,

θα καταφέρω να φέρω κάποια χαμόγελα,

αλλά και να ...ξυπνήσω και δικές σας αναμνήσεις!

όλη η πλάση του Θεού είναι πανέμορφη,

και το πιο όμορφο είναι αυτό,

που είναι το πιο αγαπημένο Του πλάσμα, ο άνθρωπος

και όλα είναι στο μέγιστο της γοητείας τους, 

στην παιδική ηλικία,

είναι η αθωότητά τους που μας εντυπωσιάζει,

και είναι αυτή η αθωότητα που μας ζητά ο Θεός

να ξαναφτάσουμε, όταν μας λέει να γίνουμε σαν τα παιδιά.

αφορμή για τις επόμενες μικροϊστορίες πιο κάτω,

είναι που χτες φιλοξενήσαμε κάτι αδελφικούς φίλους,

ερχόμενοι από την Κρήτη, και θυμηθήκαμε από τα παλιά,

κάποιες κουβέντες από τα παιδιά μας όταν ήταν μικρούλικα.

 

επιστρέφανε λοιπόν κάποτε στο σπίτι τους οι φίλοι μας,

από κάποια μακρινή επίσκεψη,

όταν η μικρούλα κόρη ξαφνικά άρχισε να φωνάζει

"ταχανά, ταχανά!",

η μάνα σοβαρή να της απαντά,

"τώρα θα φτάσουμε, θα σου φτιάξω τραχανά",

η μικρή να επιμένει και να φωνάζει πιο δυνατά

"ταχανά, ταχανά, ταχανά"

η μάνα ξανά να λέει:

"υπομονή, πώς κάνεις έτσι; θα φτιάξω είπαμε τραχανά",

οπότε ο μεγαλύτερος αδελφούλης ξεκαθάρισε την κατάσταση:

"μάνα, δεν ζητά τραχανά, τα φώτα μακρυά βλέπει 

και σας δείχνει ότι πλησιάζουμε...τα Χανιά"!

Θεσσαλονίκη και λέω στην μικρή κορούλα άλλου αδελφού,

να την βγάλω βόλτα να την κεράσω,

πώς να αρνιόμουν που ζήτησε γνωστό χαμπουργκεράδικο,

τι θα φας ρωτώ όταν φτάσαμε,

"μπιφτεκάκι, πατατούες και ...πεσισάκι",

ώπα, άγνωστη λέξη, ό,τι και νάκανα δεν έβγαζα άκρη,

στεναχωρεμένος που δεν θα μπορούσα 

να εκπληρώσω πλήρως τις επιθυμίες της,

παίρνω το παιδικό γεύμα, και χαρούμενη η μικρή 

βγάζει το δώρο-παιχνιδάκι που περιείχε

"να και το πεσισάκι"!

 

και λόγω και ημερών η τελευταία ιστορία,

δείχναν μια κάρτα Χριστουγέννων σε ένα ανηψάκι 

εξηγώντας εδώ είναι ο άγιος Χριστούλης,

εδώ είναι η αγία Παναγία

κι εδώ είναι ο άγιος Ιωσήφ,

οπότε ο μικρούλης, σοβαρός,

παρατηρεί το παράξενο ζώο του μάγου 

κι αφού όλα ήταν άγια στην εικόνα, ρωτά

"και αυτή είναι η ...αγία καμήλα;"

μεγάλη μου απόλαυση είναι να βλέπω στις Λειτουργίες,

τα μικρά παιδιά να κοινωνούν

και θυμήθηκα και μια κουβέντα του Αγίου Παϊσίου:

"ήρθε ένας καθολικός και μου λέει πως στις δικούς τους ναούς,

έχουν εκπαιδεύσει τα παιδιά να κάθονται σοβαρά κι αμίλητα,

ενώ στις δικές μας εκκλησίες τα παιδάκια περιφέρονται ελεύθερα,

και του απάντησα, ε βέβαια έτσι είναι,

αφού στις δικές μας εκκλησίες τα παιδιά αισθάνονται,

πως βρίσκονται στο σπίτι του Πατέρα τους"!