ψαλμός->προσευχή->"ευχή"

με την σκέψη πως στο ψαλτήρι
υπάρχει, εκτός των όλων άλλων,
και η διδασκαλία για την "ευχή",

όπου, προφητεύοντας τον ερχομό του Ιησού,

είναι διάσπαρτα παντού, σε όλους τους ψαλμούς,

η αναγκαιότητα της επίκλησης του ονόματος του Κυρίου,

αποφάσισα παλιά λοιπόν,

να σταχυολογήσω κάποιες προτάσεις,

όπου φαινόταν πιο καθαρά του Προφήτη Δαυίδ

είτε η καρδιακή του προσευχή,

είτε κάποια γραμμή που μου τράβηξε ιδιαίτερα την προσοχή.

όταν έφτασα στους πρώτους 33 ψαλμούς,

σταμάτησα, να διαβάσω τι μαζεύτηκε,

και σταμάτησα...

γιατί όλο ήταν ήδη ...προσευχή,

ιδού:

Ἐσημειώθη ἐφ᾿ ἡμᾶς τὸ φῶς τοῦ προσώπου σου, Κύριε.

ἔδωκας εὐφροσύνην εἰς τὴν καρδίαν μου.

ἐλέησόν με, Κύριε, ὅτι ἀσθενής εἰμι

σῶσόν με ἕνεκεν τοῦ ἐλέους σου.

Κύριε ὁ Θεός μου, ἐπὶ σοὶ ἤλπισα.

λούσω καθ᾿ ἑκάστην νύκτα τὴν κλίνην μου, 

ἐν δάκρυσί μου τὴν στρωμνήν μου βρέξω.

ψαλῶ τῷ ὀνόματι Κυρίου τοῦ Ὑψίστου.

Κύριε ὁ Κύριος ἡμῶν, ὡς θαυμαστὸν τὸ ὄνομά σου ἐν πάσῃ τῇ γῇ!

εὐφρανθήσομαι καὶ ἀγαλλιάσομαι ἐν σοί, 

ψαλῶ τῷ ὀνόματί σου, Ὕψιστε,

καὶ ἐλπισάτωσαν ἐπὶ σοὶ οἱ γινώσκοντες τὸ ὄνομά σου.

ἐπίβλεψον, εἰσάκουσόν μου, Κύριε ὁ Θεός μου· 

φώτισον τοὺς ὀφθαλμούς μου, μήποτε ὑπνώσω εἰς θάνατον.

προωρώμην τὸν Κύριον ἐνώπιόν μου διαπαντός, 

ὅτι ἐκ δεξιῶν μού ἐστιν, ἵνα μὴ σαλευθῶ.

φύλαξόν με ὡς κόρην ὀφθαλμοῦ· 

ἐν σκέπῃ τῶν πτερύγων σου σκεπάσεις με.

Ὁ Θεός μου βοηθός μου, ἐλπιῶ ἐπ᾿ αὐτόν,

αἰνῶν ἐπικαλέσομαι τὸν Κύριον καὶ ἐκ τῶν ἐχθρῶν μου σωθήσομαι.

ὅτι σὺ φωτιεῖς λύχνον μου, Κύριε ὁ Θεός μου, φωτιεῖς τὸ σκότος μου.

τὰ δικαιώματα Κυρίου εὐθέα, εὐφραίνοντα καρδίαν· 

ἡ ἐντολὴ Κυρίου τηλαυγής, φωτίζουσα ὀφθαλμούς·

τὰ κρίματα Κυρίου ἀληθινά,

ἐπιθυμητὰ ὑπὲρ χρυσίον καὶ λίθον τίμιον πολὺν 

καὶ γλυκύτερα ὑπὲρ μέλι καὶ κηρίον.

ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου,

οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ,

καὶ τὸ ἔλεός σου καταδιώξει με πάσας τὰς ἡμέρας τῆς ζωῆς μου.

Πρὸς σέ, Κύριε, ἦρα τὴν ψυχήν μου, ὁ Θεός μου,

ὅτι σὺ εἶ ὁ Θεὸς ὁ σωτήρ μου.

αἱ θλίψεις τῆς καρδίας μου ἐπληθύνθησαν· 

ἐκ τῶν ἀναγκῶν μου ἐξάγαγέ με.

εἰσάκουσον, Κύριε, τῆς φωνῆς μου, ἧς ἐκέκραξα·

ἐλέησόν με καὶ εἰσάκουσόν μου.

ἐπαλαιώθη τὰ ὀστᾶ μου ἀπὸ τοῦ κράζειν με ὅλην τὴν ἡμέραν,

πολλαὶ αἱ μάστιγες τοῦ ἁμαρτωλοῦ, 

τὸν δὲ ἐλπίζοντα ἐπὶ Κύριον ἔλεος κυκλώσει.

ἰδοὺ οἱ ὀφθαλμοὶ Κυρίου ἐπὶ τοὺς φοβουμένους αὐτὸν 

τοὺς ἐλπίζοντας ἐπὶ τὸ ἔλεος αὐτοῦ,

καὶ ἐν τῷ ὀνόματι τῷ ἁγίῳ αὐτοῦ ἠλπίσαμεν.

γεύσασθε καὶ ἴδετε ὅτι χρηστὸς ὁ Κύριος· 

μακάριος ἀνήρ, ὃς ἐλπίζει ἐπ᾿ αὐτόν.

λοιπόν, 

και υπό τύπου ...πνευματικού παιγνίου,

στους ελάχιστους πλέον που ακόμα με ψάχνουν εδώ 

στο προσωπικό μου σαλομπλόγκι,

σας προτείνω να κάνετε και σεις, αν θέλετε,

μια παρόμοια σταχυολόγηση από τους ψαλμούς,

να μπουν πιο κάτω στα σχόλια.

εν τω μεταξύ,

καλή συνέχεια στους προσμένοντες,

επόμενες μέγιστες εορτές!